از جنس رویا و بوی زن ۱

_حالا این حامد که میگی چجوریه _چیش چجوریه وضعشون خیلی خوبه دیگه میگم باباش کارخونه داره خودتو بهش بند کنی حسابی نونت تو روغنه _یعنی میگم یه وقت اهل وحشی بازیو اینا نباشه مثل اون آشغالی که دفعه قبل بهم گفتی خیلی پولداره مریم برای چند لحظه آروم شد و بعد با یه حالت تهدیدآمیز حرفشو ادامه داد خوب گوش بده ببین چی میگم علی من برام مهم نیست چقدر طرف پولدار باشه اگه بخواد حیوون بازی در بیاره میزنم جدشو میارم جلوی چشمش بهت گفته باشم علی خندید حالا یکم آروم بگیر بابا انقدر استاندارداتو بالا نبر برای ویکتوریا سیکرت که کار نمیکنی حالم از هر دوتاشون بهم میخورد با این که سعی میکردند دوستانه باهام رفتار کنند ولی میشد حقیقتو از عمق چشماشون دید دو تا عوضی پول پرست که حاضر بودند برای یکم پول بیشتر هر کاری بکنند زندگیم محدود شده بود تو قرنطینه ی آدمای پول پرست شهوت پرست و خودخواه شب هامو توی حوض اشکام به صبح می رسوندم و شکستگی وجودم که توی چهرم خودنمایی می کرد رو با آرایش شدید می پوشوندم شده بودم یه اسباب بازی یه عروسک نمایشی زنده برای سرگرمی آدم های پولدار نه راه برگشتی داشتم و نه آینده ای یه فاحشه بودم فاحشه ها شاید گذشته داشته باشن آینده ساعت نزدیک 8 بود مثل هر جمعه شب علی اومده بود دنبال من و مریم تا ببرتمون بین یه مشت شهوت پرست وحشی که ما رو چیزی جز چند تیکه گوشت خوش فرم نمیدیدن همین چند دقیقه پیش بود که دست های مریمو روی شونم حس کردم هندزفری هامو از توی گوشم در آوردم و صداشو شنیدم پاشو بریم علی پایین دره خودمو توی نقاب آرایش فرو کردم در قفس کوچیک آرزوهامو گذاشتم و راه افتادم و از در آپارتمان داغون پایین شهریمون بیرون رفتم و با هر پله شخصیت خودمو خورد و خورد تر کردم تا بتونم به اون کالایی تبدیل بشم که به مرد لذت میده حالا توی راه بودم و داشتم به غرغرهای مریم گوش میدادم دلش خوش بود فکر میکرد اگه بتونه حسابی به یکی از مردهای پولدار جمع حال بده شاید ازش خوششون میومد و یکیشون میگرفتش نه این که باهاش ازدواج کنه تو گوشش زمزمه کنه تو عشق منی برای همیشه نه خودش میدونست که همچین چیزی کاملا غیرممکنه اما امید داشت که شاید به عنوان فاحشه شخصی انتخابش کنن تو گوشش زمزمه کنند تو جنده منی برای همیشه اون طوری حداقل فقط یک نفر هر روز باهات بازی می کرد فقط جلوی یک نفر خورد میشدی نه ده بیست تا آدم که آدم بودنشونو کاملا فراموش کرده بودن من اما امیدی نداشتم من نمی دونستم چی داشتم چرا زنده ام چرا تا حالا نمردم چرا خودمو از بالکن نم گرفته ی آپارتمان داغونمون پرت نکردم پایین شاید به خاطر این بود که بعضی روزا توی همون بالکن می تونستم غروب خورشیدو ببینم می تونستم از همون غروب اون جا بشینم انقدر گریه کنم تا طلوع رو هم ببینم می تونستم سیگاری روشن کنم و موزیک گوش بدم و با خودم فکر کنم که آره زندگی هنوز قشنگه هنوز ستاره ها توی آسمون می درخشند هزارتا دست هم اگه فقط برای شهوت به پوستم کشیده بشه نسیم هنوز با محبت لمسم میکنه درختا هنوز قضاوتم نمیکنن بابام شاید مرده باشه اما هنوز که می تونم باهاش حرف بزنم هنوز که می تونم تظاهر کنم صدامو میشنوه که مثل قدیما میاد لیلای کوچولوشو بغل میکنه شبا برام داستان میخونه توی خونه موزیک های پاپ قدیمی غربی رو پخش میکنه و هر چند روز یک بار جلوی تابلوی مشکی ای که یه تصویر آبی رنگ با نوشته های انگلیسی سفید توش جا گرفته نگهم میداره و برام از روش میخونه نفس بکش هوا را نفس بکش نترس از اهمیت دادن این جا را ترک اما من را ترک نکن به اطراف نگاه کن و جای خودت را پیدا کن انتخاب کن برای عمر دراز و پرواز بلندی که داری هر لبخند که به لب می آوری و اشک هایی که می ریزی و هرآن چه که می بینی و هر چه را که لمس می کنی تمام زندگی ات خواهد بود شاید زندگی نمی کردم اما هنوز زنده بودم مریم باز داشت غر غر می کرد سییی نفر احمق چه خبرته بزن کنار ببینم مگه گاو گیر آوردی وااای بابا توهم حالا گیر دادیا گفتم که به بچه ها گفتم اونام چند تا کیس جور کنن کلا فکر کنم هفت هشت تایی دختر دیگه هم بیان خوبه دیگه آه مریم دوست دوران دبیرستان من دوست عوضی کثافت بزرگ زندگی من چقدر خوب بود اگه همون دفعه اولی که گفتی بیا بریم بیرون بهت میگفتم نه و راهمو میکشیدمو میرفتم خونه چقدر خوب بود اگه بار اولی که گفتی بیا بریم مهمونی بهت چشم غره می رفتم و میگفتم من اهلش نیستم چقدر خوب بود اگه بار اولی که مستم کردی و دوتاییمونو ول کردی زیر یه پسر هجده ساله ی بالاشهری حواسم به خودم بود و با چند تا کشیده جواب هر دوتونو میدادم اما من احمق بودم هیچ وقت بهت نه نگفتم هر کاری کردی دنبالت اومدم و هر بار نگاه های نگران بابامو نادیده گرفتم بابای عزیز من بابایی که هیچ کس و هیچ چیز جز من نداشت که هر کاری کرد تا من بتونم احساس آزادی کنم بابای هنرمند من که نقاشی هاش رو به زور می خریدن چون که توی این دنیا رقص رنگ ها روی تابلو خریداری نداشت این جا شهوت و پول جلوی چشم مردمشو گرفته بود کسی جادوی تو رو روی تابلو نمی دید نگاه مردا به سینه ها و باسن ها بود و نگاه زن ها به قطر بازو از اون طرف دیوار یه عده دیگه آویزون بودند مردایی که تسبیح تو دست می چرخوندند و تمام توانشونو جمع می کردند برای زن بیچارشون و زن هایی که توی چادر مخفی می شدن و فکر می کردن که شب جمعه هر چی بهتر روی آلت حاج آقا بالا پایین بپرند جای بهتری توی بهشت گیرشون میاد بابا چقدر ازت خواهش کردم فقط یک شب بیا به خوابم و بهم بگو به خاطر احمق بازی های من نبود که دق کردی و مردی بگو به خاطر مرگ مامان دلخوربودی برای این که خانوادت طردت کرده بود که هیچ کسو نداشتی بگو به خاطر هر چیزی بود بگو اما این بار بازم با مهربونی بهم نگاه کن بازم برام اون شعر توی قابو بخون بازم دستامو رنگی کن و روی بوم های سفیدت بکش بازم ببرم بین باغچه ی کوچیک حیاط و برام از مامان بگو بگو که چقدر دوستم داشتی که چقدر دوستش داشتی که وقتی سرطان اومد سراغش انگار دنیاتو به آتیش کشیده بودند که وقتی مرد فقط بخاطر من زنده موندی این مردم هیچ کدوم مثل تو نیستند بابا از نگاهاشون خوشم نمیاد از بوی بدنشون متنفرم از دستای بزرگشون می ترسم دلم می خواد برگردم توی آغوشت و انقدر اونجا بمونم که دنیا تموم شه بابا تو که نمیدونی وقتی اون روز توی خونه افتاده بودی بین قوطی های رنگ وقتی هرچی صدات زدم تکون نخوردی وقتی بهم گفتند که دیگه هیچ وقت نمی بینمت انقدر گریه کردم که چشم هام می خواست از جا در بیاد تو که نمیدونی وقتی یاد آخرین نگاهات میفتم نگاهای پر از التماست نگاهایی که غم ازشون می بارید که ازم خواهش می کرد به دنیای گرم و جادویی تو برگردم انقدر خودمو به درو دیوار میکوبم که از حال برم راستی میدونستی به زور قرص اعصاب زنده ام که هنوز بعضی روزا برمیگردم توی کوچمون و دستامو میکشم به دیوار خونه مون میدونستی خونمون رو خراب کردند مثل استخون های من که هر هفته زیر فشار کلی غریبه خورد میشه دلم برات تنگ شده بابا دلم خیلی برات تنگ شده من چی رو انتخاب کردم به جای تو مریمو مریمی که هم منو فاحشه کرد هم خودشو من تو را با کارام کشتم از دار دنیا فقط منو داشتی و منم ترکت کردم اما منو ببخش بابا الان ازون موقع که برای همیشه خوابیدی چهار سال گذشته الان من بیست و سه سالمه ببین به چه کاری رو آوردم که زنده بمونم ببین که منم چیزی برای از دست دادن ندارم برام کافی نیست تقاص کارهای بدمو پس ندادم تقاص عوضی بودنمو بزار بیام پیشت بزار بخوابم و دیگه هیچ وقت پا نشم مثل خودت غرق بشم توی اون دنیای رنگ و وارنگی که توی ذهنت بود بزار رها بشم مریم سرشو برگردوند و بهم نگاه کرد سیل اشک ها داشت تموم آرایشمو خراب میکرد نمی تونستم جلوی خودمو بگیرم مریم با صدای کش دارش سرزنشم کرد وااای لیلا تو که دوباره اینطوری کردی اه از دست تو تموم زور و جرعت توی دلمو جمع کردم و با همون صدای لرزونم به علی گفتم بزن کنار دیر میشه جیغ زدم میگم بزن کنار ای باباااا تو هم که هر دفه گه میزنی به کار ما پیاده شدم مریم اومد پیشم لیلا بسه دیگه تو هم شورشو در آوردی هر دفعه هر دفعه باید جمعو جورت کنم دفعه قبلم که گند زدی زیر دستوپای اینا اگه بخوای هی جلوشون آب غوره بگیری که نمیشه به چشمای مریم زل زدم سعی کردم برای چند دقیقه هم که شده مثل دوران هجده سالگیم بهش نگاه کنیم یه دختر جذاب و مهربون هر چی باشه هیچ کس به جز اون برام نمونده بود با گریه ناله کردم نمی خوام مریم دیگه نمی تونم وقتی نگاهامون به هم گره خورد دلسوزی جای خشمشو پر کرد بغلم کرد و با صدای آرومی گفت عزیزم ناراحت نباش گریه نکن تموم میشه بهت قول میدم بالاخره انقدر پول جمع می کنیم که تموم بشه بعد با هم میریم یه شهر دیگه که هیچکس نشناستمون میتونیم اصلا پناهنده بشیم از کشور بریم بهت قول میدم گریه نکن عزیزم ما فقط هم دیگرو داریم باید قوی باشیم تموم این قول های احمقانرو قبلا هم شنیده بودم نمیدونم چرا وایساده بودم تا یک بار دیگه هم بشنومشون با تموم مسخرگیشون می تونستند برای چند دقیقه هم که شده بهم آرامش بدند همه ی انرژیمو جمع کردم تا گریه قطع بشه رفتیم و سوار ماشین شدیم آینه جیبیمو درآوردم و سعی کردم آرایش بهم ریختمو درست کنم فکر وحشی هایی که تا کم تر از یک ساعت دیگه باید زیر هیکل هاشون تحقیر می شدم تنهام نمیزاشت کثافت های عوضی پول دار ماشین های میلیاردیشونو سوار می شدن و توی باغ های مجللشون هر کاری که می خواستن می کردن اکثرشون کم تر از سی سال داشتند عوضی هایی که بدون هیچ تلاشی پول های باباشون توی جیبشون بود و ما پایین شهری ها انگار که آفریده شده بودیم برای بردگی اون ها هر کدوم یک طور براشون بردگی می کردیم فقط من و مریم نبودیم هر روز می شد سیل کارگرهایی رو دید که به سمت کارخونه می رفتند تمیزکار هایی که بساطشونو کول می کردند تا گند و گه های یک سری دیگرو براشون تمیز کنند و هزاران هزار برده دیگه که باید از صبح تا شب جون می کندند تا بلکه بتونند یک هزارم پول توی جیب این آقازاده ها رو در بیارند و این مفت خورهای از خودراضی عوضی فکر می کردند با دسته پول توی جیبشون و قطر بادکنکی بازوهاشون می تونستند تموم دنیارو فتح کنند فکر می کردند دخترایی مثل من با له شدن زیر هیکلای عرقوشون غرق لذت میشن و خوب در مورد خیلی ها اشتباهم فکر نمی کردند مگه نه ما حق اعتراض نداشتیم ما حق اعتراض و زندگی نداریم تا زمانی که برده باشیم تو سری می خوریم ما توی کلونی بوگندو و پوسیده ی شهری گرفتار بودیم که به دسته ی ارباب و برده ها تقسیم شده بود ارباب دستور میده برده اطاعت می کنه انسان توی این دو دسته جایی نداره انسان اون کسیه که انتخاب می کنه و من انتخابمو کرده بودم شکستمو قبول کرده بودم و حق اعتراضی هم نداشتم یک فاحشه بودم فاحشه ها حق اعتراض دارند به ورودی باغ رسیدیم جای جدیدی بود قبلا ندیده بودم علی ماشینو نگه داشت و برگشت بهم نگاه کرد با یک لحن حق به جانبی گفت ناموسا این دفعه دیگه گند نزنیا بهش اعتنایی نکردم در ماشینو باز کردم و پیاده شدم گذاشتم مریم جلو تر از من بره دو نفری جلوی در ورودی باغ مجلل وایسادیم که از توش صدای موزیک های مفت پارتی میومد علی ماشینو پارک کرد و اومد پیش ما زنگ زد به یک نفر تا درو براش باز کنه بعد از چند دقیقه یک پسر هم سن خودش با موهای ژل زده و قد نسبتا بلند درو باز کرد و با یک لحن خیلی خوشحال به سه نفرمون سلام کرد وراجی های علی و پسر رو به یاد نمیارم چیز خاصی هم نمیتونن گفته باشند ولی خوب به یاد میارم اون حس ترس و نفرتی که به محض ورود به اون باغ لعنتی به وجودم رخنه کرد یک ویلای بزرگ با درای بزرگ شیشه ای وسط های باغ بود یک استخر مجلل روبروش و حدود چهل نفر آدم که توی محوطه کنار استخر و داخل ویلا پخش بودند پسر و دختر پیر و جوون که با گیلاس های شراب توی هم دیگه لول می خوردند می رقصیدند و می خندیدند همه چیز به نظر عادی می رسید ولی زن ها چه فاحشه باشند چه نه می تونند گاهی اوقات یک سری چیز هارو حس کنند که حس مخالف ازش بی بهرس و من این حس زنانه رو داشتم یک چیزی درست نبود یک اتفاقی می خواست بیفته ماه خیلی کم رنگ بود و به سختی دیده می شد هوا نیمه ابری بود و نسیم سردی لرزش خفیفی به بدنم که حالا دیگه با گرمای مانتو پوشیده نبود مینداخت مریم دستمو گرفت هر دومون سعی کردیم با عشوه گری و طنازی به جمع بقیه ملحق بشیم نگاه ها کم کم بهمون جلب می شد پسری با سینی شراب ها اومد و بعد از خوش آمد گویی بهمون تعارف کرد لبخندی مصنوعی بهش زدم و گیلاسی برداشتم ادامه دارد نوشته