روزی که بی ناموس شدم

تازه داشت دوران جوانی را مزه مزه می کرد شیرینی عجیبی که در رفتارش موج می زد مانند سکنجبین کامم را شیرین کرد دختری بلندقد و رشید بود با صورتی کشیده و گونه ها و لب هایی خواستنی شال تیره اش را تا منتهی الیه تاج موهای قهوه ای رنگش عقب کشیده بود خط سیاه دور چشمانش درشتی آن ها را بیشتر به رخ می کشید آن روز صبح کسل از خواب برخاسته بودم خواستم که با چرخیدن در خیابان حالی عوض کنم ساعت حول و حوش ۱۰ صبح یک روز آفتابی و پاییزی بود که دستش را به نشانه ایست بلند کرد و من هم بی اختیار و بی توجه به ماشین عقبی پدال ترمز را تا انت ها فشار دادم درب جلو را باز کرد و بی آنکه نیم نگاهی از پشت عینک درشتش به من بیندازد نشست و به ماشین جلویی خیره شد نمی دانم چرا فکر کردم کارش سوار شدن ماشین مردهاست در را که بست فحش های رکیکی که راننده میانسال به من و اجدادم حواله می کرد قطع شد و صدای پخش ماشین قوت گرفت پخش صوت ماشین از صبح یک آهنگ فرانسوی که حتی نام خواننده اش را هم نمی دانستم پشت بند تکرار می کرد حرکت که کردیم عینکش را روی مو هایش س راند و روی سرش ثابتش کرد و دستش را دراز کرد و گفت نیلوفر هستم من هم بی کم و کاست خودم را معرفی کردم مسیرش را پرسیدم با خنده پاسخ داد به مسافرکشا نمی خورید و خندید ردیف دندان های سفید و بی نقصش نمایان شد دست کم ده یازده سالی از من کوچک تر بود دلم می خواست نصیحتش کنم اما از این کار تنفر داشتم از وضعیت معیشت و شغل پدرش پرسیدم که جواب ها با پیش فرض های من اصلا جور در نمی آمد نیلوفر دختر دوم خانواده ای مرفه بود که در مدرسه ای غیرانتفاعی درس می خواند و با هرزه ای که در ذهنم ساخته بودم هیچ سنخیتی نداشت بعد از چند دقیقه گشت و گذار از گپ کوتاهی که بین مان رد بدل شد نقاط مشترکی همچون علائق تحصیلی مشترک شعر قلیان و ترس و تنفر از مأموران گشت حلقه اتصال ما شد نیلوفر که حالا راحت مرا به اسم کوچکم صدا می زد با دیدن اولین ماشین پلیس خواهش کرد که به خانه ام برویم و من هم که به خودم مطمئن بودم خواسته اش را اجابت کردم از دیدن خانه ای مملو از کتاب و لباس های کثیف درهم تنیده اصلا تعجب نکرد وارد خانه که شدیم به سبک و سیاق خودم کفشش را گوشه ای پرت کرد کیفش را روی دسته مبل گذاشت و آدرس ذغال ها را پرسید و مستقیم به آشپزخانه رفت و ذغال ها را درون تکه خمیده ای از لوله بخاری که از نصب دیروزم اضافه آمده بود روی شعله گذاشت سر اینکه ذغال ها می گیرند یا نه ک ل انداختیم که بعد از ده دقیقه این من بودم که بهت زده به ذغال های یکدست گداخته درون لوله خیره شده بودم یک دقیقه طول نکشید که آب قلیان را عوض کرد و مقداری تنباکوی دوسیب درون قلیان ریخت و ذغال را رویش گذاشت و شروع کرد به زدن پک های سنگین برای چاق شدن قلیان نیم ساعت از آشنایی ما می گذشت که قلیان را روی میز گذاشت و روی مبل کنار من لم داد پرسید که ازدواج کرده ام دوست دختر دارم و وقتی به تنهایی ام واقف شد نگاهی رضایتمند به هیکل و قد و قواره ام انداخت و گفت من تصمیم خودم را گرفته ام می خواهم قبل از دانشگاه با پسری سکس داشته باشم من که از تعجب چشمانم گرد شده بود اولین چیزی که به ذهنم رسید کلاهبرداری و دزدی و کلاشی و بود به بهانه ای درون اطاق رفتم و کیف مدارک و مقدار پولی که داشتم را پشت کشوی کمدم قایم کردم و به پذیرایی برگشتم همینطور که با چشمان درشتش از فرق سر تا نوک پایم را ورنداز می کرد و گفت چیه خو ترسیدی مرد گنده تا حالا دختر ندیدی مگه توی دلم گفتم این رقمش رو نه والا نمی دانم که چه شد یک دفعه یاد حرف های اکبری ناظم مدرسه مان افتادم که می گفت شما که خواهر ندارین همه دخترا و زنها خار و مادر و ناموستون محسوب می شن اما سخت می شد به موجودی که حالا کاملا مجسم و روبه رویم قرار داشت به چشم ناموس نگاه کرد دختری زیبا که بسیار دست نیافتنی می نمود چشمانم با شرمی شرقی به آرامی بر برآمدگی های بدنش می لغزید از کشیدن که سیر شد به بهانه ای که گرم است خواست که پنجره را باز کنم و همزمان مانتویش را درآورد و با تاپی که به زور تا نافش می رسید به من علامت داد که نوبت من است که قلی به قلیان بیندازم کنارش نشستم و شلنگ قلیان را از دستش گرفتم و مشغول کشیدن شدم که به بهانه سرد بودن هوا دستم را دور گردنش انداخت و درحالی که لحظه به لحظه در آغوشم فرو می رفت دستش را روی پایم گذاشت و گفت ببین من امروز به عهدم وفا می کنم خوب می شد اگر می شد که با تو باشم وگرنه اگر مجبور شوم آدم و شخصیت و سن و سالش اصلا برایم مهم نیست با خودم کلنجار می رفتم و هنوز هم بعداز این همه سال فکرم این است که این توجیه ذهنی من بود که از زبان نیلوفر بیان شد سخت بود چون با نظریه آقای اکبری و دیگرانی که در مورد ناموس و ناموس پرستی همیشه شنیده بودم جور درنمی آمد خصوصا که ناموس نامبرده شاید ده سال از من کوچک تر هم بود بعد از آن صبح پاییزی ۲سال با نیلوفر بودم که بعداز قبولی در دانشگاه اهواز برای همیشه از من جدا شد طبق عادت همیشگی اش رک و راست جلویم درآمد که من نیاز دارم که آنجا با کسی سکس داشته باشم تو اگر نمی توانی کنارم باشی بهتر است همین حالا بگویی تا تمامش کنیم این جمله را گفت و جوابی که انتظار شنیدنش را داشت شنید و با ذهنی آرام و بی دغدغه و به همان سادگی که آمده بود رفت و مرا با عذاب وجدان و بی ناموسی هایم تنها گذاشت نوشته