زیر پوست تهران

آشپزخانه ی بزرگ چهل متری با پنجره هایی هم قد من بهترین جای خانه ی جدیدمان بود جایی که چند شب بود با هم بازی دونفره ای راه انداخته بودیم از سر کار که برگشتم صدایش زدم تا با هم چای بخوریم و به سرگرمی بعدازظهرمان برسیم کیف و مانتویم را گذاشتم روی میز وسط آشپزخانه میزی با صندلی های کوتاه و ظریف وقتی می خواستیم بازی مان را شروع کنیم صندلی ها را می کشیدیم بیرون و می گذاشتیمشان جلوی پنجره ی تمام قد خانه سیگار می کشیدیم و به خیابان نگاه می کردیم به ماشین هایی که رد می شدند به خانه ها و پنجره های دور و نزدیک و قصه ی آدم های احتمالی پشت پنجره ها به زوج های نشسته در ماشین ها و بعد اتفاقات خیابان را برای هم تعریف می کردیم صدایش کردم داشت با کیومرث حرف می زد داد می زد و اصرار داشت که روی چِکش چک کشیده اند وقتی قیافه ی داغانش را توی راهروی خانه دیدم گفتم شاید دل و دماغ بازی مان را نداشته باشد برای جفتمان چای ریختم و منتظر ماندم که تلفن را قطع کند صندلی ها را گذاشته بودم جلوی پنجره و منتظر بودم که بگوید حوصله ندارد اما تلفن را قطع کرد آمد وسط آشپزخانه ایستاد گوشی را گذاشت روی میز و سر تکان داد یک دفعه جفتمان خیره شدیم به برج روما رزیدنس که دقیقاً جلوی پنجره های آشپزخانه مثل همیشه ایستاده بود مغازه ی رولکس در همکف مشرف به خیابان داشت تابلوی به زودی باز خواهد شد نصب می کرد یک دفعه گفتم چرا هیچ وقت آدمای اینو تعریف نمی کنی در حالی که روی صندلی کنار دستم می نشست گفت کدومو می گی و سرش را انداخت پایین و سیگارش را روشن کرد گفتم روما رزیدنس در حالی که داشت با تکان های دست کبریتش را خاموش می کرد گفت خودتم تا به حال هیچ وقت داستان هیچ کدوم از طبقه هاشو نگفتی گفتم من چیزی به ذهنم نمی رسه انگار آدمای پشت پنجره های این لندهور رباتن برای آدمایی که پولدارن نمی تونم داستان ببافم گفت امروز نوبت کیه اول داستان بگه گفتم خب معلومه تو دیروز آخرین بار من داستان شب جمعه ی خیابونو تعریف کردم بدون این که به طبقات مختلف نگاه کند به چشم هایم خیره شد و گفت طبقه ی هفتم یه مرد پنجاه ساله ی تنها زندگی می کنه مردی که موهاشو رنگ کرده و هر روز می ره تو فرمانیه باشگاه بدن سازی می ترسه هیکلش از فرم بیفته جلوی آینه ی میز توالتش کلی کرم ریخته یکی برای رفع چین و چروک یکی برای رفع سیاهی دور چشم یکی سفت کننده ی پوستای شل و افتاده مرده دو سه روز یه بار زنگ می زنه به یه دختر بیست و هفت ساله دختره از این دختر خوشگلاس که پوستشون سفید و بی لکه و رژلبای قرمز می زنن من با کنجکاوی به داستانش گوش می دادم که با داستان همه ی روزها متفاوت بود یکی از سرگرمی هایمان این بود که در مورد شخصیت خیالی داستان سوال می پرسیدیم سوال هایی مثل تو دانشگاه چی خونده چند سالشه صبح ها ساعت چن از خواب بیدار می شه رفتارش با حیوونا چه طوریه و اما این دفعه من ساکت بودم و سوالی نداشتم شاید به خاطر جزئیات دقیقی که داشت تعریف می کرد سیگارش را که تا نصف سوخته بود پک زد و ادامه داد دختره عاشق رنگ بنفشه گل بنفشه هم دوست داره کیف و مانتوهاش هم معمولاً بنفشن گاهی وقتا لاک براق بنفشم می زنه از این لاکایی که بوش تا چند ساعت رو ناخونا می مونه وقتی می رسه به ورودی ساختمون اگه اون نگهبان احمقه دم در باشه که می پرسه کجا و تلفنی هماهنگ می کنه با مرده که منتظر اومدن دختره س اگه اون یکی نگهبانه باشه که هی می خنده و با کنایه حرف می زنه دختره رو سریع راه می ندازه دختره با تحمل چندتا لبخند مسخره ی کوچیک می ره طبقه ی هفتم مرده استاد تخمین زدن زمان رسیدن آسانسوره با وا شدن در آسانسور در واحدشو وا می کنه و دختره می ره تو پرسیدم زنشه گفت اینشو نمی دونم شاید آره زنشه اما زنی که فقط یه روز تو هفته سر خونه زندگیش هست به هرحال اگه زنشه خیلی گناه داره گفتم چرا بی توجه به سوالم ادامه داد دختره تو خونه می گرده مثل پروانه همه جا پر می زنه پرده ها رو می زنه کنار مرده تاریکی رو دوست داره اما دختره می گه این همه پنجره این همه نور حیفه زحمت معمار خونه رو هدر بدی پرده ها رو که می کشه نور میفته رو فرشای ابریشم مرده مرده اخم می کنه اما دختره کار خودشو می کنه مرده می گه این پرده ها گرونن آروم تر بکش دختره اما گوشش بدهکار نیست پرده ها را که می کشه می ره تو آشپزخونه مرده تمام لیوان دسته دارا رو کثیف کرده دختر لیوانا رو می شوره زیر سیگاری رو خالی می کنه میوه ها رو که دم یخچال ول شدن به امون خدا می شوره روی کابینتو دستمال می کشه و بعد برای مرده چای می ریزه مرده باهاش کم حرف می زنه مرده یه جوری رفتار می کنه که انگار نمی بینتش چای هایمان از دهان افتاده بود اما حال بلند شدن و دوباره چای ریختن را نداشتم می خواستم ببینم داستان به کجا می رسد سیگارش را که به فیلتر رسیده بود خاموش کرد دختره با مرده هی حرف می زنه مرده کم حوصله اس سر تکون می ده و همش می گه خب که چی دختره مستأجره مربی مهدکودکه و از مربی بودن چیز زیادی گیرش نمیاد و همینو به مرده می گه مرده با اوقات تلخی سر تکون می ده از جیبش پول در میاره و می ذاره تو دست دختره و انگشتای سفید دختره رو که بازن می بنده دختره می خنده مرده هم می خنده و زل می زنه به تلویزیون و دختره دوباره می ره سراغ کارای مرده پیرهنا رو اتو می کنه مرده گاهی میاد و سرش داد و هوار راه می ندازه که چرا ان قدر یقه ها رو بد اتو می کنه یه وقتایی هم که عصبانی می شه می زنه تو صورت دختره یا دختره رو هل می ده تو دیوار یه وقتای هم مرده هی درا رو می کوبه و دختره فقط گریه می کنه مرده دستمال کاغذی رو می ندازه جلو دختره و باز درا رو می کوبه به هم اما این بعضی وقتاس چون دختره معمولاً ساکته و چیزی نمی گه و فقط وقتی اسکناسا رو می گیره لبخند می زنه و دور خونه می گرده می دونی دختره یه جورایی هر وقت میاد خونه ی مرده زل می زنه به خوشبختی زل می زنه به مرده که داره تو دریای پول شنا می کنه مرده که حواسش نیست تابلو فرشا رو دست می کشه فرشا و مبلا رو وارسی می کنه و گلدونای عتیقه رو با احتیاط برمی داره و نفسای عمیق می کشه مرده زنشو طلاق داده اونم نه الآن خیلی سال پیش زنه رفته آمریکا و مرده هم دیگه ازدواج نکرده مرده می شینه جلو تلویزیون و از دختره می خواد حرف بزنه براش موهای توی گوشش و با موچین بگیره و لباسای روی بند رخت رو تا کنه و بذاره سر جاشون دختره گاهی می ره تو اتاق پشتی وقتی برمی گرده خسته اس وا میسته جلو مرده و با چشمای طلبکار نگاش می کنه بعد که کیف پولش پر شد یه چرخی می زنه دور خونه و لباساشو می پوشه و می ره به این جا که رسید ساکت شد دهانم تلخ شده بود داستانش را دوست نداشتم دوتا آدم داستانش خیلی واقعی بودند گفتم این دختره اصلاً چرا میاد پیش این مرده ازدواج نکرده تنهایی زندگی می کنه گفت ایناشو نمی دونم تا همین قدری که گفتم می دونم گفتم خب ادامه اش رو بساز مثل چیزایی که تا الآن گفتی و با کنجکاوی نگاهم را چرخاندم به پنجره های طبقات مختلف می خواستم ببینم پرده های کدام طبقه کنار رفته گفت بسازم نه دیگه نمی تونم و بلند شد و زیر سیگاری اش را زیر آب گرفت از بازی مان بدم آمده بود کسل شده بودم انگار یک سری عکس از زندگی واقعی دو نفر را جلوی چشم هایم گرفته بودند دوست نداشتم دیگر بازی کنم غروب شده بود و باید یکی می رفت و چراغ های خانه را روشن می کرد دلتنگی دم غروب با شنیدن داستانش دوبرابر شده بود و گلویم را فشار می داد سرم را برگرداندم و دیدم تکیه داده به سینک ظرفشویی و با چشم های بی حالت نگاهم می کند رویم را برگرداندم و به خیابان خیره شدم یک دفعه دیدم یک دختر از روما رزیدنس بیرون آمد یک دختر با پوست سفید چشم هایم را ریز کردم و سرم را بردم جلوی پنجره دخترک توی پیاده رو که به راه افتاد باد زیر مانتوی گل دار بنفشش پیچید و روسری اش از سرش افتاد نوشته