صابونچی هنوز برنگشته

پرسیدم ـ آقای صابونچی همین جا نگه دارم جاش بد نیست ها صابونچی با صدای تودماغی و درحالی که بعضی از م های اول کلمات رو ب تلفظ می کرد گفت ـ اوووه تا رشت کلی راه داریم تازه با اون کره و بُربّایی که سر صبح خوردیم حالا خیلی بونده تا گشنه مون بشه تو هم پات رو از روی اون گاز بردار چه خبرته این قدر تند نرو دوباره کف دو دستش را به هم چسباند و لای ران های لاغر و کشیده اش فرو برد کت وشلوار سرمه ای راه راهی که پوشیده بود لاغرتر هم نشانش می داد نیمه تنه اش را به سمت صندلی عقب برگرداند گفت ـ خب رضا درست تعریف کن ببینم دختره اسمش چی بود چه شکلی بود از توی آینه به پشت سرم نگاه کردم و با رضا چشم تو چشم شدم وقتی چشمش به من افتاد لبخند خفیفی در گوشه ی لبش پیدا شد ـ اسمش آها اسمش مینا بود صابونچی زیر لب چندبار تکرار کرد ـ هوووم بینا بینا از اسم بینا خوشم می آد بثلِ بینو بینو هم قشنگه رضا تأیید کرد ـ آره مینو هم اسم قشنگیه ـ خب نگفتی شکل و شمایلش چطور بود قد و هیکلش خوب بود ـ از کجاش بگم بی نظیر بود چشم های سبز قد بلند بدن توپر سینه های آبدار پوست برنزه که وقتی لخت شد سفیدی های جای شورت و سوتینش دیوونه ام کرد صابونچی با هیجانی که به سختی پنهانش می کرد پرسید ـ بَرگِ بَن راست می گی یعنی دورنگ بود ـ آره دیگه اونجاهایی که آفتاب نگرفته بود سفید مونده بود صابونچی با شدت بیشتری دو دستش را لای ران هایش فروبرد با خودم فکر کردم که اگر رضا باز هم ادامه بدهد این مدیر کهنه کار بیمه که یک عمر با آبرو زندگی کرده و زار و زندگی مردم را بیمه کرده جفت تخم های خودش را می کَند و از پنجره بیرون می اندازد با این تصور که تخم هایش روی آسفالت زیر چرخ های کامیون پشت سری له می شوند بدنم مور مور شد گمان می کنم لرزیدم چون صابونچی با همان صدای تودماغی اش پرسید ـ بَعلوم هست تو چته سردت شده گفتم ـ نه خوبم فقط گرسنه ام راستی به استانداری گفتید که ماشین های راه سازی رو هم می تونیم براشون بیمه کنیم نگاه معناداری به من انداخت که یعنی الآن چه جای این سؤال است بدون آن که جوابی بدهد دوباره رو به رضا کرد ـ کجا لختش کردی همون از در تو نیومده رضا که عادت داشت صابونچی را حاجی صدا کند مِن مِن کنان گفت ـ والّا حاجی روم نمی شه چطوری بگم ـ با جزئیاتش بگو رضا با زانویش پشت صندلی ام را فشار داد در آینه نگاهش کردم وقتی حواس صابونچی به بوق ماشین جلویی پرت شد دوباره آن لبخند موذیانه را روی لب های رضا دیدم ـ نه همون دم در که نه مینا یک جورهایی همکارمون بود توی یک شرکت دیگه نماینده ی بیمه بود از اون نماینده هایی که تا بیمه نامه رو بهت نفروشند ولت نمی کنند اگه دست روی هر سازمان دولتی و خصوصی می ذاشت همه ی شرکت های بیمه ی رقیب رو کنار می زد عشوه گر بی نظیری بود تا بند تنبون مدیرعامل و مدیرکل سازمان رو بیمه نمی کرد کوتاه نمی اومد پدرش هم صابونچی که مشخص بود با بی حوصلگی گوش می کند گفت ـ این جزئیات رو ولش کن دختره رو بگو توی پیچ جاده سروکله ی یک رستوران لوکس پیدا شد از نوع اتومبیل هایی که در محوطه ی مقابل رستوران پارک کرده بودند می شد حدس زد که غذای خوبی سرو می کند پایم را از روی گاز برداشتم و سرعتم را کم کردم بدجوری گرسنه بودم و تابلوی قزل آلای تازه شکمم را به قار و قور انداخت اما صابونچی با اشاره ی سر نشان داد که نگه ندارم و به راهم ادامه بدهم ـ دستش رو گرفتم و از راه پله بردمش طبقه ی بالا مثل آهویی که از ترسِ حیوون های وحشی با احتیاط به برکه ی آب نزدیک می شه آهسته و با تردید پشت سرم می اومد وقتی اومد توی اتاقم کنار تختم یک دستم رو دور کمرش انداختم و لب هام رو به لب هاش چسبوندم و حسابی مکیدم مینا چشم هاش رو بست آروم روی تخت خوابوندمش و کنارش دراز کشیدم صابونچی پرسید ـ لخت بود دیگه نه ـ نه حاجی همون اولش که نمی شد دختره رو لخت کرد شما بچه آخوندها که ماشالا عقب و جلوی عالم و آدم رو پاره کردید این چیزها رو واردید زن خیابونی نبود که بخواد زود کارش رو بسازی و پولش رو بگیره صابونچی حرف رضا رو قطع کرد ـ خب حالا خودم می دونم تو جوجه ی یک روزه نمی خواد به بَن درس بدی شماها کجا بودید وقتی شب ها کنار کارون با دخترای انگلیسی و آبریکایی لب تو لب آبجو می خوردیم و عشق می کردیم یک بار توی یک شب با رفیقم ترتیب یک بادَر و دختر آبریکایی رو دادیم که واسه ی شرکت نفت کار می کردند تا صبح بستِ بست توی بغل مون بودند رضا دوباره زانویش را در پشت صندلی ام فرو کرد ـ می گم حاجی خوب خوار مادر امپریالیسم رو یکی کردید و بعدش هم انداختین شون بیرون صابونچی که مشخص بود از این تعریف رضا سر کیف اومده انگشتش را با حواس پرتی کرد توی سوراخ دماغش و بعد از این که چند بار چرخاند درآورد و به گوشه ی صندلی اش مالید بعد عینک ذره بینی اش را از چشم درآورد و با دستمال مشغول پاک کردن شیشه اش شد ـ اوووه خیلی حال می کردیم نفری ده تا سیخ جیگر با ویسکی و مخلفات و بقیه ی چیزها می خوردیم می دونی می شد چقدر مفت صابونچی فهرست مبسوطی از قیمت اقلام و اجناس مختلف زمان جوانی اش را ارائه کرد اما وقتی رسید به قیمت جنده های طاغوتی مکث کرد ظاهراً چیزی یادش نیامد ولی بعد انگار که چیز مهم تری به یادش آمده باشد صدایش را آرام کرد و پرسید ـ دختره کاری هم می کرد یا فقط کنارت خوابیده بود ـ اولش نه ولی وقتی دستم رو بردم زیر لباسش و پستون هاش رو گرفتم دیگه از خود بی خود شد دستش رو گذاشت روی معامله ام و گفت می خوامش ـ اَی بی شرف خودش گفت ـ آره دیگه حاجی جز من و مینا کس دیگه ای اونجا نبود که ـ یعنی خودش راحت گفت می خوام ـ آره تازه نه یک بار چند بار ـ از روی شلوار ـ چی از روی شلوار ـ دستش رو از روی شلوار گذاشت روی چیزت گذاشت روی همون ـ آره ولی خودم زیپم رو باز کردم و کشیدم بیرون دادم دستش و گفتم بگیر باهاش دوست شو ـ گرفت یا رد کرد ـ گرفت چیه حاجی از اون حشری ها بود روش نیم خیز شد و گذاشت دهنش خوب می خورد صابونچی در حالی که از چیزی که قرار بود بگوید به هِن هِن خنده افتاده بود پرسید ـ هه هه اگه گاز می گرفت و می کَند چی هه هه بُعامله ات رو بیمه کرده بودی و خودش قاه قاه خندید و با کف دست روی ران من کوبید از جا جستم و برای آن که بد نشود زورکی لبخندی زدم اما وقتی دیدم کار سختی است سیگاری روشن کردم و گوشه ی لبم گذاشتم از شدت خنده ی صابونچی کم شده بود اما هنوز ادامه داشت ـ آخ آخ هی اگه شما جوون ها زرنگی ما رو داشتید بَبلکت کلی پیشرفت کرده بود و صادرات مون به چین فقط دارچین نبود در عوض چین رو ببین نتوانستم ربط اش را بفهمم اما خوشحال بودم که این موضوع جدید باعث می شود صابونچی داستان آبکی رضا را فراموش کند برای همین گفتم ـ راست می گی آقای صابونچی چین با صادراتش دنیا رو قبضه کرده تقریباً همه چیز صادر می کنه از کشتی و لنج و خودرو بگیر تا تا چی بگم می خواستم بعد از کشتی و لنج و خودرو چند تا وسیله ی کوچک چینی مثال بزنم اما چیزی یادم نیامد در واقع یادم آمد و می خواستم بگویم تا دونه ی تسبیح اما مطمئن نبودم که چین دانه ی تسبیح تولید می کند یا نه صابونچی وسط حرفم پرید ـ تا کاندوم کاندوم چینی راستی رضا دختره رو با کاندوم چیز کردی به خودم و حافظه ام لعنت فرستادم چی می شد اگر می گفتم تا سوزن واقعاً احمقم مطمئن ام چین سوزن هم تولید و صادر می کند همین چند روز پیش که در خیاطی ایستاده بودم تا دمپای شلوار نوام را کوتاه کنم خیاط که سوزنش شکست و در انگشتش فرو رفت با یک خوارکس ده ی کش دار گفت که سوزن ها هم چینی شده اند ـ نه حاجی من کاندوم ماندوم نداشتم ولی مینا خودش داشت از کیفش درآورد و بهم داد صابونچی که گویی داشت از تعجب شاخ درمی آورد پرسید ـ اَاَاَ خودش کاندوم داشت بگه بی شه ـ آره حاجی مگه چیز عجیبیه دخترها با زمان شما کلی فرق کردند این چیزها دیگه عادیه درد سرت ندم دختره رو لخت کردم و فقط شورتش رو گذاشتم توی یکی از رون هاش بمونه صابونچی با صدای لرزان پرسید ـ چـ چرا ـ نمی دونم حاجی شورت یک لنگه پا بهم حال می ده خیلی تصویرش محرکه رضا زد پشتم و گفت ـ درست نمی گم سینا ـ والّا چی بگم صابونچی در سکوت محض آب دهانش را قورت داد لامذهب رضا طوری تعریف می کرد که من هم با این که می دانستم بیشتر داستانش دروغ است نیمه راست کرده بودم صابونچی که مشخص بود جایش ناراحت است مدام در صندلی وول می خورد آخر سر دستش را پنهانی در شلوارش فرو برد و احتمالاً چند تا چیز را جابه جا کرد چون بعد از آن راحت در جایش نشست از دور سر و کله ی یک رستوران بزرگ دیگر پیدا شد ـ نمی خواد نگه داری ها هنوز زوده بَن خودم جلوتر یک جای خوب سراغ دارم و بعد با همان دستی که ادواتش را جابه جا کرده بود از پاکت زیر پایش سیبی درآورد و به دستم داد ـ فعلاً این رو بخور تا جلوی قار و قور شکمت رو بگیره خب پس لختش کردی ـ بله حاجی لباس های خودم رو هم درآوردم و شروع کردم به خوردن سر و سینه ی دختره لای پاش خیس خیس بود صابونچی دوباره شگفت زده پرسید ـ خیس بود چیزی لاش بالیده بودی ـ نه حاجی خودش خیس شده بود خیلی لیز و صاف بود مورچه اگه می خواست ازش بره بالا سُر می خورد و می افتاد پایین خلاصه وقتی دیدم خوب خیس خورده و نرم شده لپش رو کشیدم و بهش گفتم برگرده این بار توصیفات رضا بیشتر از این که داغم کند دهنم را آب انداخت یاد آلبالو خشک های ترشی افتادم که پاییز در ظرف آب می گذاشتیم تا خوب خیس بخورد و نرم بشود و بعد تا خود مدرسه گوشه ی لپ مان نگه می داشتیم اما حال صابونچی با من فرق داشت با نگاهی کنجکاو پرسید ـ آخه وسط کار داشت کجا می رفت ـ نه منظورم این بود که برگرده و بهم پشت کنه مینا هم برگشت و روی شکم دراز کشید با دستم باسن ژله ای و تپلش رو لرزوندم و کاندوم رو کشیدم سر معامله ام خود دختره رو هم کشیدم لب تخت و چهاردست و پا گذاشتمش جلوم حاجی اگه بدونی چه قوس کمری داشت چه جور جلوم قنبل کرده بود باسنش رو گرفته بود بالا و آروم در جهت حرکت عقربه های ساعت می چرخوند داشتم دیوونه می شدم خط آلت تپلش از لای رون هاش معلوم بود اما از همه بدتر سفیدی های جای شورتش بود که آفتاب نخورده بود آماده کرده بودم که بکنم توش دیدم با کاندوم حال نمی ده بدون این که مینا بفهمه درش آوردم بی ادبیه معامله ام مثل فنر پرید بیرون جون حاجی با انگشت هام لای تشکیلاتش رو باز کردم و با اون دستم کمرکش آلتم رو که حسابی سیخ شده بود گرفتم روش خم شدم و با دست دیگه ام از زیر پستون هاش رو مالیدم خود رضا که معلوم بود حساب تعداد دست هایش از دستش در رفته به هیجان آمده بود دنبال واژۀ مناسب می گشت تا رنگ و لعاب بیشتری به قصه اش بدهد صورت صابونچی عرق کرده بود و گونه هایش قرمز شده بود کمی جلوتر شانه ی خاکیِ کنار جاده پهن شده بود و از پایین دست دره ی کم عمق سرشاخه های درختان سپیدار و گردو تا لب جاده رسیده بود صابونچی با عجله اشاره کرد که نگه دارم ـ باید برم دست شویی همین جا بایست ترمز زدم و جلوی یک نیسان آبی رنگ که گوشه ای پارک کرده بود نگه داشتم هر سه از ماشین پیاده شدیم و کش و قوسی به خودمان دادیم صابونچی عینک ذره بینی اش را روی صندلی گذاشت و با دو انگشت جایی را که عینک روی بینی اش اثر گذاشته بود مالید وقتی کمر راست کرد کتش را از تنش درآورد و با یک دست جلوی شلوارش نگه داشت بعد از داشبورد بطری صابون مایع را برداشت و به سمت راه باریکه ای حرکت کرد که از شانه ی خاکی به پایین دره و به میان درختان می رفت رضا داد زد ـ حاجی اون پایین رودخونه است مواظب باش سُر نخوری صابونچی مکثی کرد و از همون دور با صدای بلند پرسید ـ راستی رضا گفتی بوی دختره چه رنگی بود اتوبوس بزرگی که در حال سبقت از یک سواری بود بوق زنان از کنارمان گذشت ـ بوی دختره ـ نه می گم بو بوش چه رنگی بود رضا تأملی کرد ـ آهان مو فکر می کنم موهاش خرمایی بود صابونچی که گویا دیگر تصویر کاملی از دخترک به دست آورده بود با لبخند رضایت رو برگرداند و رفت وقتی از نظر ناپدید شد به رضا گفتم ـ مگه مرض داری با این داستان آبکی ات پیرمرد شصت ساله رو اذیت می کنی خندید و پک عمیقی به سیگارش زد ـ اولاً آبکی نه آبدار ثانیاً بذار خوش باشیم مگه قیافه اش رو ندیدی چه شکلی شده بود وقتی از ماشین پیاده شد کیرش داشت شلوارش رو جر می داد و بیرون می زد ـ هیسسسس یواش تر مرد فربه و پشم آلویی که با شلوار جین و زیرپیراهن رکابی آمده بود تا از پشت وانت زیرانداز و بساط چای اش را بردارد نگاه چپ چپی به ما انداخت ظاهراً کیری که رضا گفته بود آن قدر بلند و کشدار بود که تا گوشش رسیده بود ـ بواش تر بابا این وانتیه شنید حالا داستان کدوم جنده ای رو تعریف می کردی سمانه ـ آره نفهمیدی داشتم سمانه جون رو براش تعریف می کردم فقط اسمش رو عوض کردم که اگه یک روز حاجی باهاش رو در رو شد نفهمه این همونه ـ سمانه که نه برنزه است نه چشماش سبزه ـ حالا هرچی فرض کن برنزه کرده و لنز سبز گذاشته پوزخندی زدم و گفتم ـ من چرا فرض کنم تو داری با خیالاتش خودارضایی می کنی خودت فرض کن ولی خیالت رو راحت کنم اون محاله به تو پا بده ـ بالأخره پا می ده مگه من چه مه ـ اون سمانه ای که من دیدم به کمتر از مدیرعامل کارخونه و پسر مدیرعامل کارخونه راضی نمی شه بیاد به تو بده که چی بشه املاک بابات رو می دی بیمه کنه یا اون صابون پزخونه ی درب و داغون اجدادی ات رو که محل اسکان کارتن خواب هاست رضا یک حالا می بینی گفت و دوباره کش و قوسی به بدنش آمد ملتمسانه ازش خواستم ـ تو رو خدا داستانت رو تموم کن دیگه رستوران درست و حسابی سر راه نمونده نمی بینی نمی ذاره جایی نگه دارم تا خالی بندی هات رو با جزئیات گوش بده دیوونه اش کردی فکر کنم بیچاره شق درد گرفته این قدر توی گوش این پیرمرد کُس کُس نگو هنوز کُس دوم کاملاً از دهانم خارج نشده بود که چشمم به مرد وانتی خورد که این بار پیژامه ی گل وگشادی پوشیده بود مرد که با دختری شش هفت ساله برگشته بود و از پشت وانتش دو تا هندوانه ی بزرگ زیر بغل زده بود یک نچ نچ جانانه گفت و سلانه سلانه به سمت پایین دره به راه افتاد دخترک در جایش ایستاده بود و خیره به ما نگاه می کرد مرد صدا زد ـ بینا بابا بیا بریم دخترک از جایش تکان نخورد ـ مگه با تو نیستم بینا راه بیفت برگشتم توی ماشین و فندک و بسته ی سیگارم را برداشتم سیبی که صابونچی داده بود هنوز زیر اهرم ترمزدستی بود دو انگشتی برش داشتم و به آن سوی جاده پرتش کردم دوباره پیش رضا برگشتم که به صندوق عقب تکیه داده بود و از هوای بهاری اردیبهشت لذت می برد پرسیدم ـ صابونچی هنوز برنگشته ـ الآن پیداش می شه حاجی همین طوریه دست شویی رفتنش خیلی طول می کشه وسواسیه خودش می گه زنش وسواسی اش کرده خوشم می آد سربه سرش می ذارم رضا را از نوجووانی می شناختم و می دانستم که این آزارهای کودکانه و به قول خودش بی ضرر را دوست دارد و از آن لذت می برد اما با صابونچی به واسطه ی رضا و به دلایل کاری آشنا شده بودم و سابقه ی آشنایی مان به سه ماه نمی رسید خبر داشتم که خانواده ی رضا و صابونچی از سال ها قبل با هم کار می کردند اما نمی دانستم که این گذشته به چقدر دور بازمی گردد ـ خیلی وقته می شناسیش ـ پدربزرگش با پدربزرگم توی قزوین شریک بودند و کارگاه صابون سازی داشتند اما پدرش آخوند بود پدره وقتی شونزده ساله بود کسب و کار اجدادی اش رو ول کرده بود و از قزوین رفته بود به قم تا درس طلبگی بخونه همون جا هم تشکیل زندگی می ده خودش می گه پنج تا برادرند که پدرش برای همه شون در شونزده هفده سالگی از خونواده های مذهبی زن گرفته به جز این یکی که آخری شونه و مثل ما بیمه چی شده بقیه ی برادرها آخوند شدند ـ خودش چند تا بچه داره ـ هیچ چی بیچاره ها بچه دار نشدند حاجی خیلی تنهاست بچه که نداره با برادرها هم نمی سازه البته حاج خانم همیشه باهاشه حتی وقتی برای سرکشی به شعبه ها از تهران بیرون می زنه ولش نمی کنه و همراهش می ره این بار هم اتفاقی شد که نتونست بیاد مثل این که برادرزاده یا خواهرزاده اش قرار بود بزاد از سر کنجکاوی پرسیدم ـ زنش چه شکلیه پیره جوونه زشته خوشگله رضا با بی تفاوتی شانه ای بالا انداخت ـ نمی دونم من همیشه فقط دماغش رو دیده ام که اون هم به نظرم بزرگ و گوشت کوبی می اومد به صداش می خورد از خود حاجی سن دارتر باشه نمی دونم سیگار دومم هم تمام شده بود از صندوق عقب بطری آب را برداشتم و کمی نوشیدم از ظهر دو ساعتی گذشته بود آب گرم شده بود و مزه ی پلاستیک می داد این پا و آن پا کردم کمی دلشوره داشتم ـ رضا صابونچی هنوز برنگشته برو دنبالش عینکش رو هم نبرده بدون عینک به زور دو متری اش رو می بینه می ترسم بیفته بلایی سرش بیاد هنوز حرفم تمام نشده بود که دیدم مرد وانتی به همرا یک پسر جوان از شیب راه باریکه بالا می آیند و چیزی را دنبال خودشان می کشند هر دو خشمگین بودند و داد می زدند رضا با وحشت گفت ـ ببین فکر کنم اون حاجیه که دارند می آرند درست می گفت هراسان به دنبالش دویدم صابونچی با سر و صورت خاکی و خراشیده بی رمق بود و اوضاع و احوال افتضاحی داشت مرد وانتی نفس زنان او را جلو انداخت ـ این مرتیکه با شماست ـ درست حرف بزن چی شده چرا حاجی این طوریه صابونچی که در خود کز کرده بود از درد به آرامی می نالید و شانه هایش می لرزید ـ خفه باید حدس می زدم با شما دو تا نره خر باشه مردک ظرف صابون مایع را به تخت سینه ام کوبید ـ بگیرش باز هم لازم تون می شه رضا با عصبانیت غرید ـ گفتم درست صحبت کن چی شده مگه حاجی تو حرف بزن چرا این طوری شدی زمین خوردی مرد وانتی با پوزخند جواب داد ـ بگو دیگه بگو وقتی دید پیرمرد روی زانوهایش نشسته و بی صدا اشک می ریزد با خشم غرید خوب بی صدا رفتم و از پشت سر گیرش انداختم این کثافت لای بوته ها قایم شده بود و همین طور که از اون بالا داشت پر و پاچۀ زن و بچه هام رو توی رودخونه نگاه می کرد تا زانو کشیده بود پایین و جق می زد دیوث بچه باز نمی دونم اسم دختربچه ی من رو از کجا یاد گرفته همین طور که با این صابونه می مالید هی بینا بینا می کرد با گوش های خودم شنیدم به هر مشقتی بود مردک و پسرش را راهی کردیم رضا از صندوق آب آورد و در گوشه ای مشغول تمیز کردن سر و صورت و لباس های صابونچی شدیم از هیچ کدام مان صدایی درنمی آمد چشم های صابونچی گویی در خلأ به نقطه ای دور می نگریستند فقط وقتی سوار اتومبیل می شدیم به زحمت شنیدم که گفت برگردیم تهران مرد وانتی دورتر ایستاده بود و با صورتی غضبناک زیرچشمی نگاه مان می کرد خونم به جوش آمده بود دلم می خواست خرخره ی رضا را بجوم پیرمرد را در صندلی پشت نشاندیم تا کمی استراحت کند رضا کنار من نشست وقتی حرکت کردیم مردک با مشت گره کرده داد زد ـ برو جقی برو برای اون ننه ی جنده ات بزن دیگر نتوانستم جلوی خود را بگیرم با تمام قدرتی که داشتم در چانه ی رضا کوبیدم نوشته