مردها گیسو بافتن بلدند

صدای مریم از پشت خط رو اعصابم بود خودم بهش گفته بودم دقیقا ساعت ۲ و نیم با هم حرف بزنیم ولی همچنان پشت پنجره بودم و با نگرانی سر کوچه رو نگاه می کردم نیکوتین سیگار آروم ترم می کرد طوری به پنجره نزدیک شده بودم که دود سیگاری که بیرون می دادم با پوک بعدی دوباره وارد ریه هام می شد پراید سفید رنگ سر کوچه ایستاد با دقت نگاه می کردم که نکنه گیسو صندلی جلو نشسته باشه و اون راننده ی عوضی گیسو از صندلی عقب پیاده شد تمرکزم کاملا روی کوچک ترین حرکاتش بود از لی لی دویدنش تو سرپایینی کوچه مون تا باز بودن بند یکی از کفش هاش جلوی در آپارتمان که ایستاد برای زمین نخوردنش هم خوشحال بودم هم ناراحت اگه زمین می خورد زانوی کوچیکش زخمی می شد و من برای پانسمان کردن زخمش می تونستم بیارمش خونم و بعد یه چیزی شبیه وجدانم افکارمو قطع کرد الو الو مریمو به کل یادم رفته بود زنیکه احمق از همه چی حرف میزد غیر از کارای شرکت من بهت زنگ میزنم خدافظ گیسو بند کلیدشو از گردنش درآورد و تو جیبش گذاشت دختره می خواست چی کار کنه هر حرکت خارج از برنامش عصبیم می کرد دستم لای موهای جوگندمیم بود که با صدای زنگ آیفون ۲ متر پریدم با بلندترین قدم ها سمت آیفون رفتم گیسو بود دستمو دوباره تو جیبم کردم تا مطمئن بشم کلیدم تا ته رفته نمی خواستم تو خونه تنها باشم از وقتی برنا مجبورم کرد اون شب اون فیلم ترسناکو ببینم صداهایی که از تو کمد یا از زیر تختم میاد رو می شنیدم بله صدای جدی آقای ساعی دروغ گفتنو برام سخت می کرد هم زمان دستمو تو جیبم کردم و جواب دادم کلیدامو جا گذاشتم میشه بیا بالا گیسو خونمون طبقه ی دوم بود و معمولا از پله ها بالا می رفتم ولی هم چراغ طبقه ی اول خراب بود هم اینکه اونجا اونجا جن داره خودم دیده بودم اون روز برنا باهاشون حرف می زد همونطور که نگاهم به راه پله ی تاریک بود آسانسور رو زدم و خدا رو شکر بلافاصله در باز شد و بالا رفتم آقای ساعی واحد رو به روییمون بود خیلی دوسش داشتم جزو بهترین دوستام بود از وقتی که آلیس عروسکمو از برنا پس گرفت با هم صمیمی شدیم در خونه باز بود کفش هامو داخل درآوردم و کیفمو همونجا ول کردم نگاهمو چرخوندم تا پیداش کنم خونش برام تازگی نداشت آقای ساعی هم مثل بابای من از زنش طلاق گرفته بوده و تنها زندگی میکرد پشت میز ناهارخوری پای لپ تاپش نشسته بود تند سمتش رفتم سلام گیسو با مقنعه ی سفیدی که دور گردنش افتاده بود و موهای خرمایی رنگش که نصفش از بافتش بیرون زده بود بهم نگاه می کرد کاپشن سرخابی رنگش تضاد قشنگی رو با مانتو شلوار آبیش به وجود می آورد ولی با لب های کوچولوی غنچه ایش هم رنگ بود مظلومیت از چشمای درشت شیطونش می بارید سلاام دختر شیطون چطوری جوجه گیسو موهای جلوی صورتشو پشت گوشش زد و قوسی به کمرش داد و جلوتر اومد خیلی ممنون شما خوبی حتی با لحن و طرز حرف زدنش می تونستم تغییراتی رو اون پایین حس کنم اول زنگ می زنی مامانت بعد هات چاکلت می خوریم یا اول هات چاکلت بعد مامانت خندید و بهم نزدیک تر شد طوری که میخواست صفحه ی لپ تاپ رو ببینه اول هات چاکلت بعد زنگ خندیدنش خندیدنش دوس داشتم بدونم بازم میخندید اگه طوری شده بود که خودم جلوی خودمو میگرفتم فقط ۷ سالشه خب ۷ سالش صندلی رو عقب دادم که بایستم ولی خیلی غیر منتظره روی پام نشست کنترلم از دستم خارج شده بود باسنش دقیقا روی رون پای چپم بود انگشتای کوچیکشو سمت موس لپ تاپ برد و کودکانه ترین سوال رو ازم پرسید داری چی کار می کنی کلمات از دهنم نمی تونستن خارج شن دنبال جمله ی مناسب بودم ولی پوزیشنش و گرمای پشتش روی پام حواسمو پرت می کرد دستشو روی پای خالیم گذاشت و برای صدا کردنم فشارش داد داشتم دیوونه می شدم آقای ساعی این چیه ام م م کارهای شرکت بی اختیار آستین کاپشنشو گرفتم که درش بیارم خیلی عادی باهام همکاری کرد شق شدگیم بدجور اذیتم می کرد با زنجیر خودمو از درون بسته بودم نمی ذاشتم رها شه باید مهار می شدم بافته ی شل موهاشو از توی مقنعش درآوردم دستم پوست لطیف گردنشو لمس کرد پوست هیچ کس غیر از گیسو نمی تونست به اون نرمی باشه یکم قلقلکش اومد سرشو به شونش چسبوند اولین بار نبود که درونم جنگ بود ولی با اینکه اولین بار نبود از ترسِ اینکه کدوم سعید پیروزِ میدان میشه می ترسیدم از اینکه اون زنجیر ها تا چقدر مقاوم بودن یا اون سعید تا چه حد هار شده بود می ترسیدم چند تا دکتری که عوض کردم هم ازم میترسیدند حس یه حیوون رو داشتم ولی دوس داشتم درمان شم همون سعید عادی همون عادی بودنی که همه هستن باشم مغزم دستور رو صادر کرده بود باید از پام بلندش می کردم می رفتم اون نوشیدنی لعنتی رو درست می کردم و به مادرش زنگ می زدم ولی پاهام تکون نمی خوردند خیلی سعی می کردم خیلی تلاش می کردم ولی بدنم مقاومت می کرد نمی تونست از یکی از زیباترین پوزیشن های ممکنه با گیسو دست بکشه ولی حرکت زبونم برام راحت تر بود گیسو یه لحظه پا میشی من برم درست کنم همونطور که دنبال ورق بازی تو کامپیوتر بودم رو پاهام ایستادم و سمت آشپزخونه رفت اگه مامانم می فهمید کلیدامو جا گذاشتم مثه هردفعه دعوام می کرد یادمه یه دفعه که سرم داد میزد و من گریه می کردم آقای ساعی درمونو زد و من سمتش دویدم و بغلش کردم دستش یه جعبه شکلات بود ولی اونارو روی جاکفشی گذاشت و منو از رو زمین بلند کرد تو بغلش احساس آرامش می کردم بابام می گه منو دوس داره ولی نداره آقای ساعی نمیگه منو دوس داره ولی من مطمئنم مثل من دوسم داره اشکامو که از چونم پشت یقه ی پیراهنش می چکید رو حس می کردم بعد از اون روز هردفعه مامانم دعوام می کرد سعی می کردم بلند گریه کنم تا آقای ساعی بیاد و برام خوراکی بیاره ولی چند بار هم شده بود که سرِ همین قضیه تنبیه می شدم انقدر بلند جیغ نزن هق هق گریم نمی ذاشت نفس بکشم نِ نِ نِ می می خوام صدات دربیاد تو دهنت فلفل می ریزم هی هردفعه هر دفعه همسایه هارو جمع می کنی ترس از دعوای مامانمو با صدای هم زدن قاشق فراموش کردم معنیش این بود که هات چاکلت آمادس سمت اوپن رفتم دوس داشتم هم سطحش بشم تا بتونم راحت تر باهاش حرف بزنم میشه منو رو اوپن بذاری واهاااای صداشو برام لوس کرده بود هیچکس نمی تونست با اون لحنش بهش نه بگه چه برسه به من چه برسه به سعیدِ لوس کُن کل احساساتمو توی یه لبخند نشون دادم و سمتش رفتم دستام دور کمرشو از روی مانتو لمس می کردند باریک بود متناسب با بدنش دورش حلقه کردم بلندش کردم و روی اوپن نشست می تونستم تو همون حالت لب های کوچولوش رو با زبونم لمس کنم گردنشو با اون پوست لطیفش غرق بوسه کنم و انقدر تو خودم فشارش بدم که تو خودم گم بشه و بعد دکمه های مانتو شو لعنتی لعنتی خفه شو خفه شو خفه نمیشد خفه نمیشدم زنجیر ها داشتن پاره می شدن از خودم بدم میومد متنفر بودم از افکار تو سرم خجالت می کشیدم میشه لطفا برام فوتش کنی زود خنک شه تقصیر من نبود اون خودش می خواست خودش از قصد صداشو لوس می کرد از قصد روی پام می شست و از قصد کلیدشو توی جیبش قایم می کرد که خونشون نره کلید از جیب مانتوش بیرون زده بود و من کاملا می دیدمش ولی چرا باید وقتی خودش با پای خودش اومده بود تو قفسم بیرونش می کردم چرا واقعا رو به روش با ماگ مورد علاقش ایستاده بودم از بین اون همه لیوان تونسته بود صورتیشو انتخاب کنه و بهم بفهمونه همیشه تو اون براش نوشیدنی بیارم پاهاشو که آویزون بود تکون می داد و هر بار برحسب اتفاق بر حسب شانس به پاهای من می خورد و من تا خودِ بهشت و جهنم می رفتم و برمی گشتم از اتفاقات مدرسش می گفت از معلم هاش از دوستاش آها آها جانم امروز انگشتم با کاغذ برید خیلی سوخت خیلی می سوزه انگشت اشارمو جلو آوردم و بهش نشون دادم نگاه کن هنوزم می سوزه گفتم و سرشو بوسیدم یاد مامانم افتادم همیشه میگفت بوسش می کنم سوزشش کم میشه وقتی که ازش می پرسیدم چرا میگفت چون من مادرم و خیلی دوست دارم خب آقای ساعی هم منو دوس داشت پس می تونست با بوسش خوبش کنه اگه مامانم بود ماچش می کرد انگشتمو دقیقا جلوی لباش گرفتم تا بوسش کنه آقای ساعی بعضی موقع ها خیلی کند می شد یا کلی از حرفای من فاصله می گرفت یا کلی دربارش حرف می زد مامانم معمولا سرش درد می کرد و نباید زیاد حرف میزدم ولی آقای ساعی همیشه به حرفای من گوش می داد و با من حرف میزد مامانمو بیشتر دوست داشتماااا ولی خب آقای ساعی رو هم دوس داشتم بالاخره صورتشو جلو آورد و بوسید انگشتم تو دهنش رفت نمیدونستم چرا بقیه انگشتام هم بوسید در صورتی که فقط یکیشون بریده بود مرسی آقای ساعی نگاهشو نمی فهمیدم نمی فهمیدم چی تو ذهنش می گذره حتی نمی تونستم تشخیص بدم رفتاراش طبیعیه یا ذهن مریض من طور دیگه ای برداشت می کنه آخ اگه می تونستم ادامه بدم تحریک شده بودم زنجیر ها سست تر شده بودن و من هارتر ساعی گفتنش گوشامو داغ می کرد شک نداشتم الآن قرمز شده بودن باید بازی کردنو یاد می گرفتم دقیقا مثل عروسکی بود که باهاش بازی می کردم یا دقیقا مثل عروسکی بودم که باهام بازی می کرد قوانین رو هم بلد بودم ولی افکارم افکارم سعید تو فکرم مقنعه ی دور گردن گیسو رو در می آورد دکمه هاشو پاره می کرد و بلوزشو از تنش در می آورد پوست سینش که مطمئنا از گردنش لطیف تر بود رو با ته ریش زبرش لمس می کرد سینه هاشو که تازه نوک زده بودن رو با زبونش قلقک می داد و قطع شدم برام جالب بود برخلاف گذشته ذهنم از یه جایی به بعد رو نمی تونست خیالبافی کنه به خودم اومدم از عمد خواستم سعیدِ افکارم کارشو ادامه بده ولی بعدش هیچی نبود خالی ذهنم خالی شده بود نمی تونستم باور کنم حتی فکرش هم سراغم نمیومد تلفن خونه زنگ خورد پشت خط مامان گیسو بود نگرانی شو از صداش می فهمیدم بله بله گیسو جا گذاشته باز مزاحمتی نیست من تا شب خونه ام بله بله از من خدافظ گیسووو مامانت وای مامانم دوس نداشتم جلوی آقای ساعی دعوا بشم گوشی رو ازش گرفتم و با یه کم مکث رو گوشم گذاشتم س س سلام مگه قرار نبود کلیداتو دور گردنت بندازی تا یادت نره صداش عصبی بود ص ص صب یایایادم رفت خونه اومدم خدمتت میرسم چ چ چشم تلفن روم قطع شد سعی کردم بغضمو قورت بدم ته لیوان هات چاکلتمو خوردم و سمت تلویزیون رفتم آقای ساعی تو اتاقش رفته بود مانتو مقنعه مو درآوردم و رو کاناپه لم دادم ازینکه آقای ساعی رو بیشتر دوس داشتم ناراحت می شدم احساس می کردم اشتباهه آخه اون مامانمه از بابام هم بیشتر دوسش داشتم ولی خب بابام منو ماهی یه بار هم نمی دید و تااازه بابام هم بچه ی جدیدشو بیشتر از من دوس داشت خب منم آقای ساعی رو بیشتر از بابام دوس دارم ولی مامانم خب مامانم هم یا سر کاره یا مشغول دوستاش پس یکم میتونم آقای ساعی رو بیشتر از مامانم دوس داشته باشم دوس داشتم زودتر بیاد کنارم بشینه تا بقیه اتفاقای مدرسه رو براش تعریف کنم و املامو که بیست گرفتم بهش نشون بدم امروز ع رو یاد گرفته بودیم می تونستم اسمشو تا ع بنویسم کاغذی که تو جیب شلوارم بود رو درآوردم ساع سع گیسو مانتو مقنعه شو درآورده بود و روی کاناپه لم داده بود خط لبش حالا بخاطر شکلات قهوه ای شده بود با من احساس راحتی می کرد از حرکاتش اینو می گرفتم که منو دوستِ خودش میدونه سمتش رفتم و کنارش نشستم حواسش کامل به کاغذ تو دستش بود پاهاشو روی کاناپه به یه سمتش جمع کرده بود خیلی آروم زیر رون پام هولشون داد که گرم شن بهش که نگاه می کردم ذهنم کم کم از اون افکار خالی میشد گیسو هنوز برام جذاب بود هنوز عاشقش بودم ولی یه طور دیگه نمیدونم چطور اینو ببین کم کم کامل تر میشه روی کاغذ با دست خط خودش اسم منو تا اونجا که خونده بود نوشته بود و کنارش یه قلب صورتی بود گیسو برام قلب صورتی کشیده بود سرشو به خودم نزدیک تر کردم و موهاشو بوسیدم اول دست صورت میشوریم بعد موهامونو درست میکنیم بعد من بهت یاد میدم که بقیه شو چطور بنویسی خوبه ذوق تو چشماش بود گیسوی من خوشحال بود مثه همیشه فقط تنها فرقش این بود که من دیگه از بودن کنارش عذاب نمی کشیدم قبلا هم از بودن باهاش لذت می بردم ولی الآن فقط لذت بود بدون عذاب ینی می تونی موهامو ببافی بله که می تونم پس منم موهاتو گیره می زنم سِت شیم باید نقش یه پدر رو بازی می کردم پدری که نبودم و هیچ وقت نداشتم می تونستم میتونستم این رفتارها احساسات تو جامعه تو مردم هست و انکارشون یا ننوشتن ازشون یا حتی نخوندنشون اونارو حذف یا تبدیل به یه دروغ نمی کنه نوشته