Symphony Duyemîn a Beethoven

Di odeyeke vala de danseke xweş Çarçoveyeke wêneyê Napolyon Bonapart li ser dîwarê pencereke vekirî û perdeyeke ku bi bayê diheje.Keçikeke ciwan dizivire Qûna wê li ber bayê dizivire û çavên wê girtî Deng ji lingên wê tê bihîstin.Cil û lingên wê spî ne û porê wê xuya ye.Pêwên wê yên qermiçî hene.Çend gavan ber bi tabloyê ve diavêje.Di bin tabloyê de sofîyeke darî sor tê dîtin.Kîça xwe li ser hişt. kursî û dikene.Piştî çend saniyeyan disekine.Piştî lingê xwe digre heta ranê xwe.Çavên xwe digre.Dengê senfoniya Beethoven a duyemîn tim tê bihîstin.Destê wî yê çepê sîngekî xwe ji bin cilan derdixe û dihejîne. Ew lingên xwe datîne ser du destikên sofê û tiliya xwe di qulikê de dihêle, dikene û leza xwe zêde dike.Tundiya nefesên wî zêde dibe ku bêhn li sînga wî dikeve. Wê hîs dike, destê xwe datîne ser maseya li tenişta xwe û qumaşê ji ser masê derdixe, gulleya krîstal a kulîlka roja sor dikeve erdê.