د ماشومتوب لومړی خر

زه شاوخوا پنځلس کلن وم او زما دایمي زوی فرزاد له ما څخه دوه کاله کوچنی و، ډېره ښکلې غاړه یې درلوده، نږدې شوم، پوه شوم، چې هغه په ​​ژړا نه خوښېږي، خو زه نه پوهېدم، چې دی به ورسره ملګری شي که نه؟ زه یا نه، زما ساه بدله شوه، نور مې حرکت ونه کړ، ما ولیدل چې هغه څه کوي، یو څه وروسته، ما احساس وکړ چې کرش مستقیم دی، که څه هم د هغه کرش خورا لوی نه و، ما احساس وکړ چې هغه ورو ورو سر په سر کولو او زورولو پیل کوي. چرګ ما ته ورنژدې شو چې په ښه ډول یې زما په سوري کې واچاوه او فشار یې ورکړ، بیا زه بیرته راغلم او ویده شوم، کله چې زما شا مستقیمه شوه، ما یې د کونج په منځ کې کېښوده او فشار یې ورکړ، ما غوښتل چې ښکته کړم. د هغه پتلون، خو هغه مقاومت وکړ. شاته مې شا وګرځوله، هغه په ​​چټکۍ پیل وکړ، ما خپل پتلون راښکته کړ، پتلون یې راښکته کړ، پتلون یې راښکته کړ، ما وخوځاوه او د کونج سره یې لوبې پیل کړې، زهر مې په سوري کې وګرځاوه. ډېرې کڅوړې یې وساتې، خو کار پای ته ورسېد او زه یې پرې نه ږدم، په کنم کې که څه هم کرش کوچنی و، عجیب درد مې احساس کړ، ارام شو، خو چې ځوان و، اوبه یې ونه څښلې. خو هغه هم سر وخوځاوه، کار يې تر ٢٤ کلنۍ پورې دوام وکړ او کله به يې چې ښه کار پيدا کړ، له ما سره به يې همغږي کوله او په ګډه به يې څښلو. د امید پای