دا دوه اړخیزه وه. کله چې سیکسی فلم زه ښوونځي ته لاړم او
یا زه به بیرته راشم، هغه به زما سره یوځای شي او دا د کورنۍ لپاره خوشحاله نه وه، دوی زما د تره زوی، زما سره جنسي اړیکه نه غواړي.
زه ګورم چې د پلار د سختیو له امله باید ښوونځی پریږدم
او زما وروڼه باید لږ وي، زما د تره زوی کوني زما کورنۍ ته وړاندیز وکړ، مګر دوی اعتراض وکړ. د وتلو وروسته
د ځوانۍ زده کړې چې زما لپاره یې د خپل تره زوی لیدل ناممکن کړل
ما د هغه لپاره د شپې له کوره د وتلو بندوبست وکړ او هره شپه هغه ته لاړم
ځکه چې زما د کورنۍ غړي ویده وو
زه د ماسپښین له 10 بجو څخه تر 4 بجو پورې زما د تره زوی ته چې زموږ کور ته نږدې اوسېده لاړم. د څو میاشتو لپاره دا د جنسي کیسې پروګرام دوام درلود
چې زما کورنۍ پوه شوه. دا زما د جنسیت لپاره ایران و
دوی زه د معایناتو لپاره ډاکټر ته بوتلم او زه هم د ډاکټر له دفتره وتښتیدم او دې تېښتې ماته یوه نوې لیکنه راکړه چې هېڅکله به ترې خلاص نه شم، مهمه دا وه چې له خپلې کورنۍ څخه وتښتم، زما په ذهن کې ډیری پوښتنې وې، ایا ما سم کار کړی، ایا بیرته راستنیدل یا خپل تیښتې ته دوام ورکوم؟ فکرونه مې ګډوډ شول، سمه او منطقي پرېکړه مې نه کوله، اوس مې په ځان پوه نه شوم، پر موټر سايکل کېناستم، له ځانه سره مې ليکلي و، ايراج ته مې ورکړ، خپل يو کور ته يې بوتلم. هلته مې له مريم سره وليدل، چې زما په څېر له کوره تښتېدلې وه، ملګري يې قاسم، جواد، عامر.
کله چې قاسم لاړو نو د قاسم په چاټولو یې پیل وکړ، په خوله کې یې وڅښل، دا واقعیا لومړی ځل و، زه له جنسیت څخه خوند اخلم، لنډه دا چې زه یې خوښوم، زه د خپلې ژبې سره د سوري سره لوبې کوم، عرج رښتیا لیونی و. زه نه پوهیږم څه پیښ شوي، ما هغه په خوله کې وویشته، هغه بیا له ما څخه کرکه وکړه، ما په خوله کې خوله وکړه، هغه بیا هم اجازه ورنکړه، په لنډه توګه، دوه دقیقې وروسته یې پریښوده، ما وویل چې زه غواړم. ځان مينځل، له کومه ځايه راغلی يې، څه يې ونه ويل، ما ورته وويل، چې لېونۍ يم، غوښتل مې ځان خالي کړم، يو چا زما له سوري سره په يوه لاس لوبه کوله، ما ځان خالي کړ، ته نه پوهېږې عرج اودس مې په لاس کې نیولی و، اوس ناروغه یم، کنډومې مې وینځلې، لاسونه مې پرېمینځل، ورځې راتلې او روانې وې، موږ ډېر خوشاله وو، جنس زما د پلار له نظره تر ټولو غوره وړیا کالي ده. دا کار وکړه، دیني خره، موږ له بدمرغۍ څخه لرې وو، هغه زما سره مینه درلوده، هغه زما سره مینه درلوده، که زه ناروغ شوم، زه به زما د مور څخه ډیر وم، ما وویل: زما مور زما په زړه کې داغ درلود. په جنس کې ځانګړی ژوند او ... هغه د مثال په توګه جنسیت درلود، مګر زه پوهیدم چې هغه له ما سره جنسي اړیکه نه ده نیولې، او هغې یې په خوله کې واچوله او مشت زنی یې وکړه، دا ډیره عجیبه وه، کاراش یا هغه به زما د شارټس او کروچ مینځلو سره مینه درلوده، یا به یې ویل: "ما ته اجازه راکړه چې خپل کریم واچوم، زه به تر سهار پورې ویده شم. هغه واقعیا دا کار وکړ چې هغه ویده نه شي، مګر هغه نه و." یا د خدای له خوا وه، یا یې زما سوري ښکل نه کړل، یا یې ژبه زما په یوه سوري کې وه، ما غوښتل چې خپل ویښتان لنډ کړم او د هلکانو جامې واغوندي ترڅو هیڅوک شک ونه کړي چې زه په هغه کور کې له هغه سره وم. او بله ورځ موږ د نارینه ویښتو ته لاړو، د ورځې په اوږدو کې ما د هلک په څیر جامې اغوستې او هیڅوک یې ونه لیدل چې زه نجلۍ یم، البته، زما څخه مخکې نورې نجونې هم وې چې د دوی سره اوسیدل لکه سوزان.
كه باید كیف اورا می ربودیم كیف را از دست صاحبش بكشم و فرار كنیم برای اینكار موقع نزدیك شدن به صاحب كیف سرعت موتور خیلی كم بود وبعداز اینكه كیف را از دست صاحبش میكشیدم یكدفعه سرعت موتور افزوده می شد و موفق می شدیم فرار كنیم برای بار اول وقتی دستم را دراز كردم تا كیف مردی را كه در كنار خیابان قدم می زد بكشم دلهره و ترس و اضطراب درونی و ضعف دستهایم مانع آن شد كه موفق شوم و بدون نتیجه متواری شدیم روز بعد برای بار دوم دست به این كار زدم با توجه به تجربه روز گذشته موفق شدم كیف مردی را بربایم 250 هزار تومان داخل كیف بود به این كار ادامه دادم و برایم عادت شده بود ونه تنها دیگر از دلشوره روزهای اول خبری نبود بلكه از ربودن كیف آقایان لذت هم می بردم سرها در هر نوبت از كیف قاپی به من 10 تا 15 هزار تومان می دادند و بیشتر پولها را خودشان بر می داشتند و می گفتند مخارج اجاره خانه و تعمیر موتور زیاد است علاوه بر ایرج با پسرهای دیگر هم به كیف قاپی می رفتم كار به جایی رسید كه خودم هم موتور سواری می كردم روزهای جمعه می رفتیم پیست موتور سواری كسی متوجه نمی شد كه من دختر هستم البته به جز من دختر های دیگری هم بودند كه لباس پسرانه می پوشیدند و به آنجا می آمدند چند ماهی همین طوری سپری شد و من غرق در كارهای خلاف بودم و به عاقبت آن نمی اندیشیدم فكر نمی كردم روزی با بن بست مواجه شوم و بفهمم این راهی كه می روم به اعماق تباهی و نابودی است راهی است كه آخر آن پشیمانی و ندامت است راهی است كه پایان ان سیاهی است روزی با ایرج قاسم و فرامرز تصمیم گرفتیم برای تفریح به شمال برویم با دو موتور راه افتادیم قرار شد كه برای در آوردن مخارج سفر در بین راه كیف قاپی كنیم شخصی را برای این كار انتخاب كردیم قاسم و فرامرز كیف او را ربودند و با همدیگر متواری شدیم وبه سوی جاده شمال با سرعت زیاد حركت كردیم غافل از اینكه هنگام ربودن كیف ماموران مخفی پلیس ما را دیده اند و در تعقیب ما هستند وقتی به ما نزدیك شدند دستور ایست دادند توجه نكردیم و به سرعت موتور افزودیم كه در همین تعقیب و گریز موتور به جدول كنار خیابان برخورد كرد و هر چهار نفرمان را دستگیر كردند و به اداره پلیس بردند به پدر و مادرم اطلاع دادند وقتی آنها را دیدم انگار سالهای زیادی است كه از آنان دور بوده ام در طول این چند ماه آنها به اندازه چند سال پیر شدند اینجا بود كه فهمیدم پدر و مادرم چه زجری كشیده اند و من غرق در خوشگذرانی خود بوده ام من آنها را فراموش كرده بوده ام ولی آنها مرا فراموش نكرده بودند در این مدت چه سختی هایی كشیده و كجاها به دنبال من نگشته بودند چه شبها كه تا صبح مادرم نخوابیده و گریه كرده بود و پدرم چه غمی در دل خود داشته كه او را خمیده و گرد پیری زودرسی سر و صورت او را پوشانده بود اینجا بود كه به اشتباه خود پی بردم و پشیمانی و ندامت به سراغم امد كه دیگر سودی نداشت انتظار داشتم پدر و مادرم مرا سرزنش كنند و به باد ناسزا و كتك بگیرند ولی مادرم با دستهای مهربان خود مرا می كاوید كه ایا سالم و سلامت هستم و پدر در زیر فشار این شرمندگی كه من بر دوش او گذاشته بودم سر فرود اورده ودر غم خود فرو رفته و سكوت اختیار كرده بود نمی دانستم چه كار باید بكنم آیا اشتباه من قابل جبران بود؟ اگر توسط پلیس دستگر نمی شدم تا كجا می خواستم ادامه بدهم؟ ایرج نامرد رو ندیدم دیگه خبری هم ازش ندارمم دوستام هم خبری نداشتن تا این که شنیدم دبی رفته وخبری هم نداشتم پسر عموم هم زن گرفته بود شاید اگه نمیگرفت هم من رو دیگه نمیخواست دیگه خواستگار هم نداشتم زندگی خسته کننده داشتم الان که فکر میکنم چقدر با ایرج حال کرده بودم چه کارها که نکرده بودم خجالت میکشم چه کثافت کاریها سئوال از شما جوانها ایا ایرج مریض یا دیوانه بود یا حشرش بالا بود یا منو دوست داشت ایا من تقصیر کار بودم ؟ تو این ماجرا شما بودی چکار میکردی؟ پاسخ سوالم را می دانستم هرگز این اشتباه جبران شدنی نبود چطور می توانستم شرافت از دست رفته خود را جبران كنم این ننگی كه من بر دامان خانواده ام گذاشته بودم چگونه زدودنی بود؟این ننگی كه بر پیشانی من خورده بود با چه چیزی پاك می شد؟چطور می توانستم از انگشت نما شدن خود و خانواده ام جلوگیری كنم؟ با كدام عمل و كار نیكی می توانستم سرافكندگی انها را به سربلندی بدل كنم؟ چگونه می توانستم غرور له شده خانواده ام را باسازی كنم؟با رفتاری كه مرتكب شده بودم چگونه می توانستم به آینده خود خوشبین باشم؟ با گذراندن شبها پیش افراد غریبه چگونه كسی می توانست مرا دوست داشته باشد و به عنوان شریك زندگی خود انتخاب كند؟هزاران سوال از این دست كه به جز گریستن و اشك ریختن پاسخی برای آن نداشتم راستی مقصر كیست؟خودم یا پدر و برادرانم كه از آزادی ام را محدود می كردند و رفت و آمدها یم را به طور مفرط كنترل می كردند یا مادرم كه چندان رفتار محبت آمیزی با من نداشت و اهمیتی به خواسته هایم نمی داد و یا همگی؟ آیا جامعه هم مقصر است؟آیا مسولین هم مقصرند چرا كسی پیدا نشد در همان روزهای اول دست مرا بگیرد و از غرق شدن در منجلاب جلوگیری كند؟آیا همه اینها را باید سرنوشتم بدانم و برای خود هیچ نقشی قائل نشوم؟ شما كه این سرنوشت را می خوانید چه فكر می كنید؟ مقصر كیست؟ چكار باید كرد كه دخترانی چون من مریم ماندانا و فرانك و دیگران به این سرنوشت دچار نشوند؟ لطفا جواب این سئوال ها رو بدین حتما تا بقیه داستان زندگیم رو براتون تعریف کنم در ضمن واقعا این موضوع اتفاق افتاده برام این داست
دا زما د ژوند د دې کیسې نه نقل دی او نه خیال
