د ښه بخت زندان

سلام، زه ۲۱ کلن ارتین یم، قد یې ۱۸۰ کیلو او وزن یې ۱۱۰ کیلو دی، خو تر ټولو د مخه د اعظم په نوم له یوه ګاونډي او د ګلوریا په نوم له یوه زنداني سره وخت تېروم، خو د یوه زنداني کیسه هغه مهال پیلېږي چې زما لور هغه مهال زیږیدلې وه کله چې زه د 21 کلنه وم، ما به د زندۍ له سینې سره لوبې کولې، هغې به ما ته خندا کوله، مګر زه د هغې فکر څخه لیرې وم او له هغه وخته چې هغه له موږ سره یوځای شوې وه، هغه وه. لږ شرمنده. دا په زړه پورې نه ده چې د جاپانیانو سترګې په بدو ګومونو سره وي، مګر اوس راځم زما د سینې د مینځلو کیسه، ما دا واخیسته ځکه چې زه د کوټې سره نږدې وم کله چې زه د خونې او اوښکو غږونه و. راځي زه د اوبو راوړلو ته نیږدې وم چې هغه وویل: ماته یو رومال راوړه. له دې وروسته زه نور د خپل روح فرش ته لاړم چې خدایه زه یې قرباني کړی وم، ما لا دمخه پیل کړی و. د خپل انا کور ډیره برخه. هلته چې موږ اکثره سره راټول شوي وو، دا کیسونه تېر شول، تر دې چې یوه ورځ مې واړه ماشومان واخستل او یو څو عکسونه مې واخیستل کله چې مې ولیدل چې ګلهرام راغی او د عکس اخیستلو لپاره یې سترګې وغړولې، فکر مې وکړ چې په هر صورت زه به ګلوریا راضي کړم. هغې ته ورسېدم، په چټکۍ سره ټوپ کړ او ماشوم مې ترې واخېست، په همدې وخت کې مې ګلوریا ونیوله، ګلوریا په چټکۍ سره ماته وخوړه، بیا مې په چټکۍ سره ښي خوا ته کېناست او یو چا ته مې شعر ویل پیل کړل، بیا مې له هغه څخه یو څه اوسپنه واخیسته. .ما ورته وویل چې هغه ډاریږي، کله چې زه لوبې کوم، ما ولیدل چې ته په ما ټوپ وهي، تاسو فکر وکړ، تاسو څه فکر کوئ؟ زه څه کوم؟ ما وویل: زه یوازې د خپل تره سره هیڅ نه غواړم.ماته یې وغورځوه، نور نه غواړې چې څه ووایې، نه، خدایه، تا ته نه وایم چې ژر تر ژره خپلو سینو ته راشئ، مګر زه د خدای په امان یم، زه د هغه په ​​​​غاړه وتړم، ما د هغه له سینو سره لوبې وکړې، مګر هغه ډیره وه. بې هوښه شوم، په سترګو کې یې اوښکې راټولې شوې، یوه شېبه مې ورته وکتل، دومره وژړل چې دومره خپه شوم، چې پر ځای ویده شوم، لاړم او فکر مې وکړ، چې غواړم دایم ته ووایم، تا ما ډېر خپه کړ. کله چې تا ژړل، یوازې ماشوم واخله، ما هغه نور نه ځورولی او نه مې دایم ته څه ویلي دي.