Parfümün

Merhaba Ali 26 yaşında Bu, çizgi roman hikayesidir ve hikayenin seksi tarafını umursamıyorsanız çok seksi değil, normal ailemden sıradan bir erkeğim, normal ama ahlaki açıdan dik bir çocuğum var. Bir gece çok iyi arkadaşlarım vardı ve bir gece hızlıydı ve sevgilim gitmiş ve genç yaşlarıma kadar sevilmişti, her şey benim için farklı olacaktı, böylece kimse beni görmeyecekmiş gibi görünmezdi. Biraz viraj aldım ve 17 yaşındaki uzun saçlı sıkılmış yalnız kızım olmuştu. Orada müzik vardı, birlikte oynadıkları film ve müzik yoktu, sanki bir rüya yaşıyormuşum gibi garip olduğunu düşünmüştüm Gerçek aşkı arıyordum ve bu fantastik tiyatro ve genç fantezisinde bulunacaktı, ama ben asla yabancı bir kızla konuşmaya bile cesaret edemedim. İkinci lise yılıma başlamamıştım, o yüzden matematik seçmek zorundaydım, bu yüzden okulu değiştirmek zorunda kaldım.Yeni okulum ana caddeden birkaç dakika uzaktaki 10 15 gibi bir yerdi ve hayatım değişiyordu. Fakat diğerlerinden farklı olan bir tane vardı, bu yüzden benim için farklıydı, bir gün erken yaşta. Günün geri kalanı gibi, kendim için dolaşıyordum ve hayal gücümde boğuluyordum Aniden, yüzüme yakın kaldırım döşemesiyle döşenmiş bir mozaikte sıkışıp kaldım ve merak ettim. Havayı gördüğüm için mutluydum ve başım kaybolurken hiç kimsenin gülümsemesini görmekten memnun oldum, duvara yaslanmış bir okul mantosuna sahip minyon bir kız başını eğdi ama başını salladı ve endişeyle gülerdi. Ama sonra, onun küçük yüzünü gördüğümde gülümsememe dayanamadım ve güldüm ve sadece hissettim Lepam kızardı, geçerken, kokum gözüme çarptı, acı değildi, çok tatlı değildi, ama o kadar güzeldi ki, bu görüntü aklımda hala hatırlıyordu, geçen güne kadar neredeyse her gün kahkahalarla birkaç kez hatırladım. Sonradan orada bir arkadaşımın okula gelmesini beklediğimi öğrendim, onun hakkında daha fazla şey öğrenmek istediğimi söylemeyi çok isterdim ama ismimi bile bilmiyordum, bir gün görmemiş olsaydım gibi olurdu Devam etmek ya da onunla konuşmak için bazen bana birkaç kez bakarken gördüm. Sırrını ver ya da en azından ismimi iste, ama gururum ve belki de korku bana haber verecekti: Yapmayı beklediğim kişi olmasaydı, zamanın geri kalanını atlayıp ya da bir sonraki benim için olmadığını söylerken gördüm. Korkmuştum, ama sonunda kalbim ve beynim arasındaki bu kavga devraldı ve bu riski alıp onunla konuşmaya karar verdim.