خاطرات قتل ۲

هشدار این داستان در طبقه داستان های خشن و تم تجاوز و قتل قرار می گیرد قسمت قبل گزارش شماره 2 دایره جنایی 25 مهر 1387 کارشناسان دایره ی جنایی 24 ساعت گذشته را صرف تحقیق درباره پرونده قتل با کد تخصیصی کرده اند که نتایج عینا در ذیل به عرض می رسد 1 لنگه جوراب یک جوراب زنانه تابستانی ساق کوتاه از جنس پلاستیک ارزان قیمت است که در قسمت سرپنجه ها دچار پارگی شدیدی است که احتمالا به دلیل خراش ناخن ها ایجاد شده است 2 بر بدن مقتول آثار و نشانه های ضربه به چشم می خورد مچ دست چپ دچار شکستگی شده و بر سطح سینه و گردن خونمردگی دیده می شود 3 مقتول از دو ناحیه واژن و مقعد مورد تعرض قرار گرفته که در هر دو ناحیه پارگی های شدید به چشم می خورد 4 در فاصله ای حدود 300 متر از محل کشف جسد پشت انباری مخروبه و بلااستفاده رد چرخ های یک خودرو پیدا شده است بر طبق نظریه ی کارشناس شیفت اندازه لاستیک در محدوده تا قرار دارد و متعلق به گروه خودروهای پژو است 5 در پیوست اظهارات کریم فخرالدینی فرزند علی محمد اولین کسی که جسد را یافته عینا به عرض می رسد تحقیقات همچنان ادامه دارد 24 مهر 1387 اظهارات صوتی یابنده ی جسد مقتول سپیده کابلی کریم فخرالدینی صبح زود بود حوالی ساعت 7 داشتم می رفتم سر کار آخه آقا من کارگر زمین سید حبیب ام سید حبیب رو همه می شناسن کلی زمین داره بخدا من هیچ کاری نکردم فقط داشتم می رفتم سر کار تو مسیر بودم تازه داشتم می رسیدم به زمین های سید حبیب که دیدم تو زمین های بالا یه هیاهویی راه افتاده چند تا کلاغ اون بالا چرخ می خوردن و به هم می پریدن فکر کردم حتما جنازه حیوونی چیزی اون طرفا افتاده که این بی صاحبا اینجوری قار قار میکنن بیخیال کلاغا شدم و دوباره با بیلم راه خودم رو رفتم اما یهو سر جام وایستادم با خودم فکر کردم که این بی صاحبا حتما جنازه حیوون رو تیکه تیکه میکنن و کثافت کاری راه می ندازن درسته زمین های سید حبیب نبود اما خدا رو خوش نمیاد روی زمینی که رزق میده مردار باشه راه افتادم سمت کلاغا و پروندمشون می خواستم جنازه حیوون رو با بیلم بندازم پشت خرابه تا زمین خدا خراب نشه می دونین آقا زمین برکته نون ما رو میده من به این چیزا عقیده دارم آقا گندم های اونجا خیلی بلند بود آروم می رفتم تا برکت خدا زیر پام له نشه وقتی گندم ها رو کنار زدم یا ابوالفضل میخ شدم آقا بخدا راست میگم زبونم خشک شده بود داشتم سکته می کردم جنازه بود آقا گلاب به روتون آقا لخت فوری روم رو کردم اون ور بله آقا هم ترسیده بودم و هم نامحرم بود آقا ببخشید ولی چیزی تنش نبود حالم داشت بهم می خورد یه لکه بزرگ خون روی خاک خشک شده بود پاهاش وا بود خیلی ترسیده بودم داد زدم و افتادم به پشت دیگه نمی دونم چی شد داد زدم و در رفتم اونقدر ترسیده بودم که حتی بیلم رو یادم رفت خیلی بد بود خدا رحمتش کنه راستی آقا شما بیلم رو ندیدید 25 مهر 1387 یادداشت های سروان تهامی صبح زود گزارش جدید دایره جنایی را خواندم و بعد خیلی سریع چند کلمه توی دفترچه ام نوشتم لنگه جوراب زنانه رد لاستیک پژو پارگی های بدن آثار ضرب و شتم چند دقیقه به این کلمات نگاه می کردم کلمات ظاهری داشتند اما معنای شان در کنار هم ترسناک بود سعی کردم بدن دختر را به یاد بیاورم بدن رنگ پریده اش را آن بدن زخمی نارس تجربه و اصول تئوریک جنایت تجاوز همراه با خشونت افراطی را در 70 درصد موارد ناشی از کینه ای شخصی می داند اما چرا باید کسی از یک دختر 11 ساله کینه داشته باشد تمام دیشب را به همین فکر می کردم تمام دیشب را به همین یک سوال اما برای این سوال هم جوابی نداشتم مثل همه سوال های بی جواب این دو روز اخیر نیم ساعت بعد از خواندن گزارش به دفتر سرگرد مخدومی احضار شدم سرگرد این بار نمی خندید شاکی بود حتما تعارف نکرد بنشینم سرپا نگم داشت و طبق اصول درجه داری برخورد کرد با عصبانیت گفت گند زدی سروان گند زدی ببخشید قربان سرگرد پرسید تو شهرستان چند تا پرونده قتل کار کردی خیلی قربان خیلی مثلا چند تا قربان شاید حداقل 50 پرونده بنظرت از کسی که 50 پرونده کار کرده گریه کردن سر صحنه جرم پذیرفته است نه قربان به گوش سرهنگ رسیده که برای دختره گریه کردی ازم خواست که پرونده رو ازت پس بگیرم اما بهش اصرار کردم یه فرصت دیگه بهت بده ناامیدم نکن سروان ممنون قربان پا کوبیدم و از اتاق بیرون آمدم حالا به دو دلیل عصبانی بودم هم بخاطر ضعفی از خود نشان داده بودم و هم بخاطر گنگ بودن نشانه های جنایت به اتاقم برگشتم کمی آب نوشیدم و کاظمی را صدا کردم کاظمی از پدر و مادر دختره بازجویی شده جناب سروان تو وضعیتی نیستند که بشه ازشون سوال کرد می دونم اما چاره ای نداریم دست مون به هیچ جا بند نیست باید بریم سراغشون یک ساعت بعد در مجلس ختم بودیم در اتاقی خالی پدر را ملاقات کردیم مثل ارواح شده بود بیشتر از 40 سال نداشت اما به چشم من 70 ساله می آمد تسلیت می گم آقای کابلی می دونم موقعیت مناسبی نیست اما ما نمی تونیم حتی یک دقیقه رو هم از دست بدیم دخترتون اون روز کجا بود مدرسه صبح زود خودم بردمش هر روز خودم می بردمش و هر روز خودم برش می گردوندم اما اون روز سر کار بند شدم دیر رسیدم وقتی رسیدم سپیده کنار اتوبان نبود منتظرش شدم اما پیداش نشد نگران پیچیدم سمت مدرسه و اون ها گفتن مدرسه یک ساعته تموم شده و همه رفتن چرا دخترتون سر اتوبان منتظرتون می شد همیشه این کار رو می کردیم مدرسه سپیده بد مسیر بود اون تا سر اتوبان می اومد و کنار دکه می ایستاد کدوم دکه آقای کابلی آدرسش رو دارید از مجلس ختم مستقیم به آدرسی که کابلی از دکه کنار اتوبان داده بود رفتم جوانکی لاابالی با یک خالکوبی نامفهوم بر بازویش توی دکه بود کارت پلیس را نشانش دادم و وارد دکه شدم قبل از هر سوالی از او خواستم شلوارش را کمی بالا دهد تا جورابش را ببینم جوراب ضخیم سفید مردانه به پا داشت اسمت چیه کوچیک شما تورج تورج تو دختری رو یادته که ظهرها وقتی از مدرسه مرخص می شد کنار دکه تو می ایستاد بله جناب سروان یادمه همیشه هم ازم چیز میز می خرید آبمیوه آدامس خودکار کی چی جناب سروان مرده مرده کشتنش یا خدا کی نمیدونم آخرین باری که دیدیش کی بود به مرگ خودم یادم نیست جناب سروان چند سوال دیگر هم از تورج پرسیدم اما چیزی دستگیرم نشد دوباره سرتاپایش را نگاه کردم هیچ جوره نمی توانست آدمی مثل او قاتل باشد موقع رفتن یک سوال دیگر از او پرسیدم تورج دو سه روز پیش هیچ ماشین پژویی ازت چیزی نخریده قربون روزی هزار تا پژو ازم چیز میز میخرن چه جور پژویی پارس روآ چی خداحافظ تورج 3 آبان 1387 یادداشت های قاتل همیشه می دیدمش از پشت پنجره خونه ام داخل مجمتع مسکونی روبه رو زندگی می کردم اغلب شب ها می اومد بین ساعت 9 و 10 پنجره اتاقش رو باز میگذاشت و می اومد تو بالکن سه پایه رو انتهای بالکن می گذاشت و یه صندلی می آورد جلو و خودش روش می نشست می نشست و روی بوم طرح می کشید هیچ وقت نتونستم ببینم چی می کشه چون همیشه بوم نقاشی اش پشت به من بود ولی خودش رو خوب می دیدم پوست بی نهایت سفیدش رو گردن باریک و بلندش رو موهای چتری خرمائیش رو چشم های آبی رنگش رو که دریا رو یادم می انداخت و حرکت مواج دستاش رو که روی بوم نقش می زد از تماشای گردنش که سیر می شدم نگاهم رو می بردم رو سینه هاش سینه های برجسته که برای یک دختر ساله حسابی بزرگ بود و باز پایین تر دامن کوتاهش و ساق های سفید و مچ پاهای کوچولوش و ناخن های ظریف پاش که همیشه لاک خورده بود این بار یه لاک زرد فسفری به ناخن هاش زده بود من عاشق این رنگ بودم عاشق اون زردی غمگین در بطن سفیدی مهتابی پوستش اولین بار که دیدمش یک ماه پیش بود بهش سلام کردم و لبخند زدم بار دوم اون سلام کرد بار سوم مسیری رو با هم رفتیم بار چهارم بهم گفت شما خیلی مهربونید و اما بار پنجم بار پنجم فرداست روزی که مدت ها منتظرش بودم روز رسیدن به میترا روز بوییدن و لیسیدن میترا روز شکار میترا ادامه نوشته