انتشار تاریکی ۲

قسمت قبل کلید تو جیب مرجان بازهم راهروهای تاریک چراغ های شرمگین با تایمر چلق از دل تاریکی روشن می شدند انتشار نور در قلب تاریکی راهرو ها کلان شهر جایی که توی راهروها سال ها می شد مخفی شد آسانسور مثل گوشت عامل جدایی انداز بود در منتهای آیرانیک بودنش کنارهم ولی میلیون ها سال نوری دور بعد این اتاقک فلزی این نماد اُرولی توی گلوی آپارتمان بالا و پایین می رفت لقمه ای بود که از اول اختراعش تا هنوز در حلقوم ساختمان ها گیر کرده بود آهن هضم نمی شد از کنار راهروها که میشد غمگین و دلتنگ توی آن ها در قلب تاریکی مُرد یا که زندگی کرد عبور مب کرد و میخرا شید و کمی از دیوار کمی از دل ساختمان را با خود می برد و می آورد هجرت های کوتاه سفرهای کوتاه مدت میان سلول ها بالا رفتند مرجان خانه ای می شناخت درب شماره ی پنج اینجا همانجا بود که همیشه بود داخل تر چیزی در تاریکی فضای چند ضلعی طبقه ی پنجم می پلکید شبح های مرموز تاریکی چیزهای بیشتری در تاریکی متولد می شدند تاریکی ذهن تاریکی طبه ی پنج نوری از حاشیه های درها به فضای آنجا نمیریخت همه جا سیاهی بود رنگی میان رنگ ها سیاهی نبود تاریکی رنگی شده بود که بر طبقه ی پنج پاشیده بودند یا شاید هم همه ی آنجا را درسته توی تشت شب فرو کرده بودند همه ی اینها خودشه همین صدا در زمستان راهرو می پیچید و نور سال ها از آن قطعه از جهان دور شده بود زن دست به سیاهی درب روبه رویش کشید کیفیتی از سیاهی در تاریکی اطراف مرجان دوباره حرف زد بریم تو توی خانه اول صدای شر شر آب آمد مثل زندگی ای در حمام مردی یا زنی مشغول شستن تن شر شر آب همه شنیدند داخل شدند مرد می نشیند روی اولین مبلی که پیدا میکند با دست کشیدن روی سطح همه چیز یافته است بی که بداند جسم سردی که قبل از مبل لمس کرده بود چه بوده است سرد نرم انگشتانش راه مستقیمی به مغز شده بودند سه تایی دوباره در تاریکی می نشینند بعد مرد اعلام میکند که لباسی تن ندارد کسی متوجه عریانی او نشده بود میگوید از گشتن خسته است دو دختر اعتراض روی اعتراض هنوز دوخانه ی دیگر مانده مرد بلند می شود توی تاریکی لباس میپوشد صدای خش خش صدای نفس هاش وقت پوشیدن لباس هاش بعد دوباره دست میکشد و برای نیافتادن تلاش میکند دستش دوباره جسم سرد و نرم را لمس میکند حس میکند چیزی شبیه پوست شبیه گوشت ماهی شاید زیر دست هاش حس کرده است ما سه شبح سیاه سه کیفیت از تاریکی را در سیاهی خانه ای نقلی می بینیم مرجان چیزی نمیگوید دختر دیگر ساکت است موقع بیرون رفتن یک نفر میگوید که همه خوابیدن شاید هم مردن معلوم نیست دقیقا بزنیم بریم بیرون دو خانه ی دیگر باغ های گلی هستند انگار گلخانه های پنهان در تاریکی آپارتمان ها پر نور و پر گل همه جا صورتی همه جا سفید خوابیدن گل ها بر سبزِ علف ها نشستن ریشه های پر از میل پر از شهوت بر قهوه ایِ خاک مرد دوباره میگوید که لخت لخت است لباس تنش نیست اما دیدن آن آسان است کت و همه چیز به اضافه ی کیف دستی دیوارهای صورتی به لباس های مرد شکل مسخره ای داده اند انگار پیرمردی در اتاق بچه هاست یا چیزی مسخره که بتواند شبیه این باشد که مرد به هیچکجای این خانه نمیخورد مطلقا غریبه است اما زن ها لباس های مجلسی دیدنی پر از شهوت آن ها هم کمی بیگانه اند خیلی با مرد تفاوت ندارند لباس ها تفاوت ایجاد کرده است وگرنه تفاوتی نیست نمیبینیم شماهم نمی بینید زن ها کم حرف شده اند مرجان فقط کمی که می گذرد می گوید که اثر الکل همان عرق تولد رفته هردو طبیعی هیچکست مست نیست زن ها بی حوصله میشوند هردو می روند و میان گل های میخک میخوابند نیم ساعت بعد است که کسی در میزند مرد هم پای درخت سیب کوچکی خواب رفته است باصدای در هیچکس بلند نمی شود خواب ابدی است انگار مرد خودش را به تنه ی درخت میمالد باز خواب می رود دهانش تکان میخورد انگار چیزی را در دهان نشخوار کند در خانه خود به خود باز می شود یک هالتر باشگاه است می آید تو پا ندارد روی تهی خودش میپرد دنگ دنگ پریدنش هم کسی را از خواب بلند نمیکند کمی می ایستد ایستادم یکی منو برداره دوتا وزنه بارم کنید یالله در خانه دوباره باز می شود سرباز می آید تو بوی تند عرق مخلوط با بوی پا گل ها را پلاسیده می کند کمی دیگر است که با بطری عرق و پراید زیر نور تیر برق و پستان های از بدن جدا شده همه باهم مشغول رقص و آوازند و ما می بینمشان انگار ناگهان همه هستند می خوانند اونیکه نرفته دیگه برنگشته اونی که نمیخواد مثل من نمیگاد شبیه ترانه ای محلی است سرباز موقع رقص می تواند جوراب هایش را ببیند جوراب های کیریمو ببین هالتر میزند زمین و رقص بندری می رود پستان ها برایش وزنه آورده اند پراید بوق می زند همه می خندند یکی داد می زند چقد خوشیم مثل خواب میمونه اینجا بهشته مرجان از خواب بلند می شود دختر دیگر که اسمش را فراموش کرده بلند می شود لباسشان را می کنند می پرند وسط مشخص نیست که چرا مرد از خواب بلند نشده مرجان دستی زیر سینه اش می کشد میخورمت سینه آی سینه آی سینه آی آی آی آی بعد همه تکرار میکنند اینقدر که گیج و ویج می شوند کمی دیگر که رقص و پایکوبی تمام شده هرکدام گوشه ای وا رفته اند ساعتی بعد هالتر به زیبایی سر صیقل خورده اش را در کس مرجان فرو کرده ته صیقل خورده ی دیگرش هم در کون دختری که نامش را فراموش کرده فرو می رود و برمیگردد میروم و بازگشتنم باز رفتن است که میروم و باز میگردم و باز باز باز زن ها صورت های یخ کرده اشان را نشانمان می دهند هالتر تا نصفه در بدن هرکدام فرو می رود دختری که نامش را فراموش کرده سوراخ کونش باز و گشاد شده است و همه می خوانند باز باز باز باز میروم و بازگشتنم باز باز باز سرباز لخت و عریان است سینه ها را گرفته در دهانش نمیخواند فقط وقتی که دهانش خالیست صورت میمالد به نوک پستان انگار زمزمه ای می کند اما به گوش همه رسیده است که با او یکصدا می خوانند میخوابم خواب خواب خوابیدنم رویاست و زندگی ام خواب خواب خواب باقی یکصدا زندگی ام خواب خواب خواب ماشین روغن می ریزد مشاهده میکند و روغن میریزد بعد دهان باز میکند کاپوتش تلق تولوق کنان پس بریزید بریزیدن ارضاست آی آی آی همه یکصدا ریختن آی آی آی مرد همینجا بیدار میشود لخت و عور انگار در سرزمینی غریب چشم باز کرده باشد عجیب آن که دیگر لباس هایش را نمی بینیم راه می افتد و سمت سرباز می رود جلوی کیر سرباز زانو می زند سرباز سینه به دهان کیرش توی دهان دیگری چشم هاش رفته کله ی سرش مرد کیر کلفت سرباز را بیرون میکشد خوردن زیباست مردن ارضاست وای وای وای و باز کیر را تا ته حلقش داخل می دهد بطری عرق با تلق تلوق هی پر می شود بعد روی تن زن ها خالی می شود انگار دستی نامرئی آن را در هوا گرفته باشد عرق روی پستان ها سر میخورد روی هالتر میریزد روی کس می رود حتی توی کس می رود توی دهان ها توی دهانه ها باز پر م شود بعد می خواند بگایید گاییدن امسال رویا پارسال و زندگی فرداست تخیل زیباست مستی شنیدن است مستی بنبست مستی همه چیز و هیچ چیز است زندگی رویاست رویاست رویاست همه یکصدا میخوانند که رویاست رویاست رویاست بعد بادی از از میان شاخه های گل ها از روی کمر ریشه ها می وزد همه بلند می شوند از در بیرون میزنند باد خوانده چیزی یا نه کسی نمیداند بیرون می روند اما در سر همه میخوانند رفتن فرداست فرداست فرداست نوشته