Vegera sexte ya nû ji şerê marathon
Em bûn. Kingahîneriya Ya Dijîn Ya Ku Ji Bo Cara Yekem Helleytan Dike
Min nizanibû pirsgirêk li ku ye, lê ev dayikên Yewnanî me pir xirab dikirin, bi taybetî bavê din.
Di şer de pir têkçû bû û ji bo cara yekem têk çû
Min ew di nav paşverûtiyê de ji çend Grekiyan xwar! Lê em dikarin çi bikin, lê em ê ti carî nebin mala xwe! Ka em herin
Ji oferê Kos heta parîstan. Bavê min Daryûs her gav difikirîm
Daxwaza wî ya herî mezin ew bû ku artêşek mezin hilweşîne û Yewnanîstanê têk bibe û meriv maratona bistîne .Ew ji berhevkirina çîrokên cinsî mijûl bû.
Bacan zêde bikin da ku lêçûnên potansiyela şer ya cinsî ya Iran'sranê bigire
Pêşeroj dê werin! Ez ji wî re xemgîn bûm. Nîşanên şikestî û nexweşiyê diyar bû. Hin Grek xaçparêz ji we re digotin ku hûn êrişî Yewnanîstan dikin. Ez nizanim reviyan ji Yewnanîstanê bûn û bi kurtasî Dema ez zarok bûm ji min re hat gotin ku divê em biçin Yewnanîstanê! Di harem de, ez ligel çend keçên Ereb ên ku ji alîyê hukumdarê Yemeni ve hatibûn xelas kirin, yên ku bi alîkariya heval û hevalbendek hevalbendê mêrxas hat û babê xwe ragihandin ku nexweş ketin! Bi yek an du kêzikan û pankartan min keçên Ereb avêt û ez avêtim hundurê qesra taybet a bav. Bav di zikê razanê de bû. Dayika min Atusa ji bavê xwe sax bû. Bavê min gihîşt ber min û nîşa min da û ez gazî nav min kir. Ez çûm cem wî Ger hukûmeta Iranianranê wan qebûl ne dikir û xulamên me ne bibin Farisî, ji bo pêşeroja împaratoriyê xeternak bû ji ber ku ev serhildan belkî di nav miletên xulamên din de bû pratîk. Em hemî ji odeyê derketin .Min dît ku xema li ser rûyê her kesê ye. Ez çûm ber qesra xwe. Tewra çîçek ku her gav min digirt, hemû xemgîniya xwe ya ku min nekaribû bîra min, min aram kir. Nou tomar tunebû .. Dîlok hate şikandin û li min ecêbmayî nihêrî, lê ji ber ku min nekarî vî tengasiya xweşik li ser tevahiya Empiremparatoriya Farisî bibînim, min dîsa wî hepis kir û henek xweş kir. Ez hatim ber cerdevaniyê ku ez lê westiyam û min ragihand ku bav miriye. Min nedikarî bawer bikim. Min ew hildan û li ser serê wî bi xwîna wî ya qirêj soz da ku tev rûyê min şil bibe û bimire! Piştî ku cenazê bavê min hat girtin û qirkirin, min ferman da hemû kalemêrên welêt. Ji her tiştî împaratoriyê de hemû rihspî li Qesra Parsî civiyan. Min ji wan re ragihand ku xwesteka bavê me ya herî mezin ew bû ku Atînayê têk bibe, û ez bi biryar bûm ku wê pêk bînim. Bi taybetî ew Yunan dayikên kûçikê ne! Min nedixwest ku mîna şervana berê têk biçim, lewra min pênc sal şûnda amadekirina Koroxan kir. Em çûn Kabadokyayê da ku moralê Corîyan bilind bikin ji ber ku min bihîstibû ku ew keçên bedew hene û di karanîna Corps de bandor bû. Karê karkirina Korpusan bi dawî bû .. Artêşek ku ji hêzên bejahî û deryayê yên mezin pêk dihat. Min peywirek ji Spartan re şand ji Yewnanan re da ku wan ji xizmetkarên me re pêşniyar bike da ku biaxivin ji bo ku şer şer bikin. Ji padîşahê padîşahê Xerxes. Kingahînşahê tevaya dinyayê ji gelê Spartayê re. Ez ji we re hişyar dikim heke hûn ji me re nexebitin - heya ku hûn deriyên Atîna û Sparta û IRGC nekin - heke hûn hemî jin û zarokên xwe ji bo destavêtinê nedin me! If heke hûn hemû malên xwe neynin, leşkerên wêrek ên Iranianranî wê axa qirêjî ya Grekî ji erdê paqij bikin û we ji dîrokê dernekevin. Ji bo diyarkirina pêşerojê. Em gihîştin Atînayê. Piştî rojek hespên ku cesedê qertê rê ketin me Corpasên Iranianranê dît û me fêr kir ku Yewnanî dikirin tiştê ku min dixwest ku ez bikim - şerekî li ser Thermopylae, rêzeyek valayan. Ew dergeheke teng bû ku leşkerên me neçar man di meydanê de derbas bibin .. Me dît ku çend Grek li benda me ne, Destpêkê me ew ciddî neda wan û me ferman da ku leşker bi ser xwe de biçin. Lê Yewnanan êrişî me kir û iansraniyan kuştin! Ez hêrs bûm û ferman da ku ew bên kuştin. Iranianraniyek din hat kuştin .. Min zanibû ku dê şerê sereke di vê xalê de çêbibe. Hader dest pê kiribû û tûj û guleyên hanê ji aliyekî ve dihatin gulebarankirin.Em ji pişt ve gulebaran dikirin da ku pêşî li êrîşa Grekiyan negire.Gelek Iranranî di şer de hatin kuştin. Zêde çu awayek din tunebû ku bi wî çolê re derbas bibûya .Gava ku leşkeran hespek Yewnanî hilda û digot ev Grek dê alîkariya me bike .Eger min ji Yewnanîstan an ji hevalên xwe an ji dijmin nefret dikir, ew ne cûda bû. Ez bi henekek hat silav kirin! Min destê wê girt û ew avêtim ber hewşa min li bin konê mezin ku me lê bicîh kiribû û ew jinên bedew ên li ser Ereban nîşanî wî da. Yewnanî ji bedewiya jinê ziwa bû! Min ji wî re got ku heke ew arîkariya me bike dê hemû erebî be. Wî ez avêtim derve û ji min re rê nîşanî derdorê Gola Thermopîla da. Ez bi xwe bawer bû ku serkeftina me bi vî rengî piştrast bû. Min ew da ber û serê xwe di nîvî de qut kir!
Ew jîna jiyana min bû. Min dest bi kişandina bi sed hezaran kesî kir bi heman awayî ku Yewnanan ji me re destnîşan kir ku Grekiyan dûr bikin û li her du aliyan qut bikin. Me bi paş de êrîşî Yewnanîstan kir. Hema bêje hemî Yewnanî hatin kuştin, ji bilî Leodinas, ku fermandarê wan bû .. Leodinas di navbera min û Tirdad de bû û bi awirên me li me dinihêrî .Ji rûyê min şîn dibû, ku her gav ji zaroktiya min, û ji min re ji tevahiya padîşahiyê ez digirîm. Cîhan hêja bû .. Ji nişkê ve, Dayika Leodinas zivirî ser sîngê zeviyê xwe û xwe spartin axê û çûn ser sîngê xalîçeya rast. Attackedrişî min kir û di şikeve çavê xwe bi şûrê xwe de min çavê xwe qut kir û bi şêwazek xedar ew kuşt. Ew ne Lee bû. Min serê wî rakir û destê min girtin û ez bi leşkeran ber bi Atînayê ve hatim. Min serê gişt Leodinas girtin û li wî mêze kir. Min bi wî re peyivî. Min bi wî re peyivî. Ez nizanim ka kî îro ji Leodinas e. Tiştek ku we ji Ahura Mazda bêtir perizî dikir. Em ji bo revê herî mezin ê dîrokê digirîn! Gihîştim Atînayê.Ez ji karwanê qral rabûm û li hespê xwe siwar bûm.Ez bi Leodinas re rahiştim û ketim hundurê bajêr. Yewnanî li şaşiya min nêrî! Jinek ku kurê xwe yê piçûk di nav destên xwe de girt dema ku ew aciz bû lê dixuye ku wusa naxwaze. Ez deh an bîst metre dûr bûm. Ez hewl didim ku malbata Leodinas bibînim. Bêşe min bihîst kurê piçûk ku gazî navê bavê xwe Gazî dikir! Ez paş ve çûm. Erê, ew kurê piçûk a bedew a malbata Leodinas bûn.Ez serê wî yê qirêj avêtim! Ez ji hespê rabûm û pitika min ji hêla diya wî ve kişand. And ez çûm ber Perestgeha Acropolis, perestgehek pîroz ji Yewnanan re. Leodinas digirîn û beg li serbestberdanê dikir, lê min tenê hûrgulî şirîn kir û riya xwe domand. Min wiya wenda kiribû. Ez li erdê ketim. XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX ferman da ku hemû rihspî û mirovên Atînayê li bin pira perestgehê kom bibin. Ez li derveyî perestgehê derketim û cilên wî di gavên perestgehê de perçiqand û min dest bi lêdana wî kir !! Wan serbilindiya gelê Atînayê şikand! I ez şîn bûm! Di wê kêlîkê de, di jina ku serê min lê mêze kiriye de bedewî tunebû.Ji ramanên cinsê hingiv min pê ewle kir. Ev jin hatibe kuştin .. min jin avêtin avê û ez şîretî li leşkerên xwe kir ku hemî jinên Atînayê tecawiz bikin û ducan bibin da ku nijada Grek-Iranianranî ava bikin! Piştra min da Atînayê XXXXXXXXXXX. Piştî ku ez xilas bûm, min ferman da hemî leşkerên xwe, bi qasî çar sed hezar, kur û jina hevdu xapandin! Bê guman, piraniya leşkeran ji vê fermanê aciz bûn ji ber ku ew hîna ne gihîştibû şêst leşkerên ku her du jî di binê zordariyê de hatin kuştin û naha gihiştin leşkerên din! Me jinên Athenî bi zarokên xwe re civand û piştî ku em çûn bajêr talan kirin û ew şewitandin û Perestgeha Acropolis hilweşandin, em serî li mal dan. Mardunî yek ji fermandaran hişt ku bi sed hezaran hebe da ku li Ewropayê mayî li Atînayê dagir bikin.
